يکي ديگر از سخنان اميرالمؤمنين دربارة صفات متقين و شيعيان اين است که: «نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلَاءِ كَالَّتِي نُزِّلَتْ فِي الرَّخَاءِ»؛ يعني مؤمنين، متقين کساني هستند که حالت گرفتاري و خوشي براي آن‌ها يکسان است. در حال رفاه يا در حال گرفتاري باشند، هر دو در نزد آن‌ها يکسان است. چطور مي شود اين جور شد؟ انسان مي تواند به يک مرتبه اي برسد که افعال را از خدا ببيند. همة واردات را مستند به او ببيند. اين مطلب در قرآن و روايات و ادعيه مسلم است؛ اما ما آن را هضم نکرده‌ايم که همه کارها دست او است و ما هم بايد به رضاي او راضي باشيم.براي نفس، شش مرتبه بيان کرده‌اند. وقتي که انسان به مرتبه سوم رسيد ، اين حقيقت را مي تواند هضم بکند و بلا و راحتي در نزد او يکسان مي شود. مگر مي شود؟ بله مي شود. موقعي که همه را از خدا ديد، همه را از محبوب ديد، بلا و نعمت او برايش يکسان است.