صحبت کردن اعضاي بدن در قيامت
يك نمونة هشدار دهنده ديگر در آيه شريفه هست که مي‌فرمايد:
وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ ؛ 1
روز قيامت که مي شود، ناصري را پاي حساب و کتاب مي آورند و به او مي گويند: « اين‌ها اعمال تو است که نوشته ايم و فيلم برداري هم شده است. پرونده تو هم تشکيل شده است و شهود هم هست.» ناصري مي گويد: «نه بابا! اين‌ها مال من نيست. اين‌ها تهمت مي زنند و من ابداً اين کارها را نکرده ام.» مي گويند: «خيلي خوب، جلوي زبانش را ببنديد.» بعد به دست من مي گويند: «شما بگوييد چه کارهايي کرديد؟» دست من مثل بلبل شروع مي کند آنچه که عمل کرده است، بيان مي کند. چشم من هم همين طور، گوش من همين طور.
به انسان مي گويند: «تو ساز و آواز شنيدي؟» جواب مي دهد: «نه ابداً.» به گوش مي گويند: «بگو» گوش هم شروع مي کند به گفتن كه به فلان مجلس رفتيم که چه خلاف شرع هايي در آن مجلس بود. شخص، باز انكار مي كند و مي‌گويد: «نه، من نرفتم». به پا مي‌گويند: «بگو». پا هم شروع مي کند به گفتن. صريح قرآن است عزيز من! با خدا کسي نمي تواند در بيفتد. با خدا بايد رفيق شد. هر چه گفت، بگو چشم، تا سعادت دنيا و آخرت را داشته باشي. از اين جريان مي‌فهميم که نطق، اختصاص به انسان ندارد.
------------------------------
1. فصلت:21.