رهبرى و حسن خلق
رسول اكرم صلى الله عليه و آله به عنوان رهبر اسلام، خوش خويى را در حد كمال داشت تاجايى كهاز سوىخداوند به مدال انَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ «1» مفتخر گشت.
با تأمّل در اين آيه شريفه و اخلاق بسيار نيكوى پيامبر و جانشينان معصومش درمىيابيم كه خوش خويى از ضروريات اخلاق رهبرى در اسلام است و هر كس بهره بيشترى از آن داشته باشد به نبى اكرم نزديكتر است؛ چرا كه فرمود:
«اشْبَهُكُمْ بى احْسَنُكُمْ اخْلاقاً» «2»
خوشخوترين شما شبيهترين كس به من است.
آراستن قدرت رهبرى و حكومت به خوش خلقى كارى مدبّرانه است كه بسان دژى پولادين از كيان رهبرى صيانت مىكند؛ چنانكهامام على 7 فرمود:
«حُسْنُ السّيرَةِ جَمالُ الْقُدْرَةِ وَ حِصْنُ الْامْرَةِ» «3»
نيكو سيرتى زينت قدرت و دژ حكومت است.
مقام ارجمند ولايت اقتضا دارد كه «رهبر» در رأس هرم امّت با رويى خوش، سيرتى زيبا و چهرهاى شاد و بشّاش با مردم روبهرو شود، چنين حالتى سبب مىشود كه شهروندان كشور اسلامى همواره آن حالت زيبا را به ذهن بسپارند و پيوندى عاطفى و قلبى با او برقرار سازند. اميرمؤمنان (ع) در اين باره نيز مىفرمايد:
«مَنْ حَسُنَ خُلْقُهُ كَثُرَ مُحِبُّوهُ وَ انَسَتِ النُّفُوسُ بِهِ» «1»
هر كس خلقش نيكو باشد، دوستدارانش فراوان و مردم با او مأنوس مىشوند.همچنين از بركات پربار خوشرويى، آسانى كارها و پيشرفت آنها در بسيارى از زمينههاست. چنانكه همان امام فرمود:
«مَنْ حَسُنَ خُلْقُهُ سَهُلَتْ لَهُ طُرُقُهُ» «2»
كسى كه خوشخو باشد، راهها [ى پيشرفت] برايش آسان مىشود.
|