اخلاص
اخلاص يكى از عاليترين مراحل تكامل و سير و سلوك و مايه سعادت و رستگارى انسان است. امير مؤمنان صلوات اللَّه عليه در يكى از سخنان گهربار خويش به آن سفارش كرده، مىفرمايد:
«وَ اخْلِصْ لِلَّهِ عَمَلَكَ وَ عِلْمَكَ وَ حُبَّكَ وَ بُغْضَكَ وَ اخْذَكَ وَ تَرْكَكَ وَ كَلامَكَ وَ صَمْتَكَ» «1»
عمل، علم، دوستى، دشمنى، گرفتن، واگذاشتن، گفتار و خاموشى خود را براى خدا خالص گردان.
درگفتارى ديگر اخلاص را از خصلتهاىانسان هاى بافضيلت و بزرگ معرّفىكرده، مىفرمايد:
«الْاخْلاصُ شيمَةُ افاضِلِ النَّاسِ» «2»
اخلاص خصلت مردم برتر و با فضيلت است.امام راحل رحمة الله عليه، خويشتن را از شائبههاى غيرالهى از قبيل ريا، عجب، كبر و آنچه مانع رسيدن به حقيقت و مايه فساد عمل است، پيراسته بود. اخلاص در تمام وجود و سرتاسر زندگى او عجين شده بود. تمام
حركتهاى كوچك و بزرگ او با نام و ياد خدا شكل مىگرفت و جز رضاى محبوب به چيزى نمىانديشيد.
|