|
6- مبارزه با رذايل
از سيره و سخن امام راحل قدس سره چنين بر مىآيد كه به انهدام و نابودى رذايل اخلاقى نيز عنايتى خاص مبذول مىداشت و با همه مفاسد و زشتىها به طور پى گير مبارزه مىكرد و اعتقاد داشت كه:
اعمال سيّئه تأثيرش در قلب بسيار زودتر و شديدتر است؛ زيرا كه انسان چون وليده عالم طبيعت است و قواى شهوت و غضب و شيطنت با او قرين و متصرف در او هستند چنانچه در حديث وارد است؛ «انَّ الشَّيْطانَ يَجْرى مَجْرَى الدَّمِ مِنْ بَنى آدَمَ» «1»
لهذا وجهه [: توجه] قلب به مُفسدات و امور موافقه با طبيعت است و به مختصر مددى از خارج، چه از جوارح انسانى باشد يا خارج از آن، مثل مصاحب و رفيق زشت و بدخلق، در قلب، اثر شديد واقع شود.» «2»
انگيزه اصلى مبارزه با طاغوت و استكبار جهانى، پيش از انقلاب و پس از پيروزى نيز مبارزه پى گير و اساسى با مفاسد بوده و هست و حضرت امام به طور مرتب آن را گوشزد مىكرد. به طور مثال، امام در اوج مبارزه و حدود دو ماه قبل از پيروزى، در اين باره مىفرمايد:
تمام برنامههايى كه اينها (رژيم شاه) درست كردهاند، برنامههاى فرهنگى، برنامههاى هنرى، هر چه درست كردهاند استعمارى است؛ مىخواهند اينها جوانهاى ما را يك جوانهايى بار بياورند كه به درد آنها بخورند نه بدرد مملكت خودشان بخورند يا فاسد بشوند ... آنقدرى كه مراكز فساد در تهران هست الان بيشتر از كتابخانه است، بيشتر از مراكزى است كه براى تعليم و تربيت است براى اين است كه مىخواهند اين جوانها به طرق مختلفه يا بيكاره و بىعار بار بيايند كه ديگر در مقابل اين استفاده جوهاى خارجى نتوانند كارى بكنند يعنى بى تفاوت باشند نسبت به آنها و اين جوانهايى كه ترياكى بار آمدهاند، هروئينى بار آمدهاند، شارب الخمر هستند، قمار باز شدهاند، در مراكز فساد و فحشا رفتند، اينها ديگر همان عياشىها را تمام
مقاصد خودشان مىدانند و عالم هر چه بشود، آنها بى تفاوتند ... «1»
امام با مقايسه ميان مفاسد اخلاقى زمان پهلوى با ديگر مفاسدى كه آنان در مملكت ايجاد كرده بودند مىفرمايد:
خرابىهاى اخلاقى كه در طول سلطنت اين پدر و پسر (رضاخان و محمدرضا پهلوى) در ايران تحقق پيدا كرد و آن فسادهايى كه در اين مملكت پيدا شد و به آن دامن زدند به عنوان ترقّى، به عنوان تعالى، به عنوان تمدن بزرگ، اينها طولانى است تا اينكه ترميم بشود، آن كه از همه چيز به كشور ما صدمهاش بيشتر بود، اين بود كه نيروى انسانى ما را خراب كردند. و نگذاشتند رشد بكند، مراكز فساد در شهرها و به خصوص در تهران آنقدر زياد بود و آنقدر تبليغ در كشاندن جوانهاى ما به اين مراكز فساد شد و آنقدر راههاى فساد براى جوانهاى ما باز كردند و دامن زدند به اينها و كشاندند اينها را در مراكز فساد كه اين خرابى از همه خرابىها بدتر بود. خرابىهاى مادى جبرانش آسانتر از خرابىهاى معنوى است. «2»
|