2. رأفت و مهربانى‏

رأفت و مهربانى به ديگران از صفات پسنديده اخلاقى و كمالات انسانى است و پيشوايان معصوم در عالى‏ترين درجه آن جاى دارند. رحمت و رأفت از صفات مشترك خدا و انسان است و اميرمؤمنان از رسول خدا چنين نقل مى‏كند:
انَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ رَحيمٌ يُحِبُّ كُلَّ رَحيمٍ. «1» خداوند عزوجل مهربان است و هر انسان مهربانى را دوست دارد.
محبت، درخت مباركى است كه ميوه‏اى جز رحم و شفقت به بارنمى‏آورد و اگر در جامعه‏اى به بار نشيند، همگان نسبت به يكديگر مهربان مى‏شوند. حضرت اميرمؤمنان (ع) به يكى از يارانش مى‏فرمايد:
يا نَوفُ ارْحَمْ تُرْحَمْ «2»
اى نوف! مهربانى كن تا مهربانى ببينى.

درخت دوستى بنشان كه كام دل به بار آرد
نهال دشمنى بركن كه رنج بى شمار آرد.

(حافظ)