2. رأفت و مهربانى
رأفت و مهربانى به ديگران از صفات پسنديده اخلاقى و كمالات انسانى است و پيشوايان معصوم در عالىترين درجه آن جاى دارند. رحمت و رأفت از صفات مشترك خدا و انسان است و اميرمؤمنان از رسول خدا چنين نقل مىكند:
انَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ رَحيمٌ يُحِبُّ كُلَّ رَحيمٍ. «1» خداوند عزوجل مهربان است و هر انسان مهربانى را دوست دارد.
محبت، درخت مباركى است كه ميوهاى جز رحم و شفقت به بارنمىآورد و اگر در جامعهاى به بار نشيند، همگان نسبت به يكديگر مهربان مىشوند. حضرت اميرمؤمنان (ع) به يكى از يارانش مىفرمايد:
يا نَوفُ ارْحَمْ تُرْحَمْ «2»
اى نوف! مهربانى كن تا مهربانى ببينى.
درخت دوستى بنشان كه كام دل به بار آرد
نهال دشمنى بركن كه رنج بى شمار آرد.
(حافظ)
|