خشنودى دو جانبه‏
وقتى بنده‏اى تمام خواسته‏هاى مولاى خويش را به جاى آورد و از چيزهاى ناخوشايند او بپرهيزد و همواره در پى به دست آوردن رضاى او باشد، به هدف خويش نايل مى‏آيد و «رضايت بنده از خواست خدا»، «رضايت خدا از بنده» را سبب مى‏شود و اين اصلى است كه قرآن، بارها بر آن تأكيد كرده است، مانند:
رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ، أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ .... (مجادله: 22)
خدا از آنان و آنان از خدا خشنودند، ايشان «حزب اللّه» اند.پيامبر و امامان (ع)، مصداق واقعى «حزب اللّه» هستند.
همچنين ايشان بدون ترديد «خير البريّه» و بهترين انسانها هستند و خداوند درباره آنان چنين مى‏فرمايد:
إِنَّ الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ اوُلئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ جَزاءُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ لِمَنْ خَشِىَ رَبَّهُ. (بيّنه: 7- 8) نزد پروردگارشان بهشتهاى جاويدى است كه در آن نهرها جارى است، تا ابد در آنجايند، خدا از آنها خشنود و آنان از خدا خشنودند و اين خاص كسى است كه از پروردگارش بترسد.اميد است با الهام گرفتن از مقام شامخ رسول خدا (ص) و امامان (ع) در راه كسب رضاى الهى گام برداريم و در اين راستا چنان عمل كنيم كه دل و دست و پاى و ديگر اعضايمان تسليم امر و نهى الهى باشد، آنچه را مى‏پسندد، بپسنديم و به كار بنديم و از آنچه بر حذرمان داشته، بپرهيزيم و مكروه بداريم، تا به يارى حق ما نيز مرضىّ درگاه اللّه شويم. ان شاء اللّه.