منشأ توكّل‏
چون سخن از «توكّل بر خدا» است، به طور بديهى «متوكل» بايد از يك سو وجود «وكيل و معتَمد» خويش را باور داشته باشد، يعنى: براى او، وكيل وجود خارجى داشته باشد و از سوى ديگر، وكيل از آگاهى و قدرت كافى بهره‏مند باشد تا هم از وضعيت متوكّل آگاه گردد و هم بتواند او را مدد رساند.نتيجه اينكه اساس و منشأ توكل بر خدا عبارت است از:
«ايمان كامل به خدا» و «يقين به كارآيى و علم او». اين مطلب در دو سخن از امام على (ع) چنين ترسيم شده است:
اقْوَى النَّاسِ ايماناً اكْثَرُهُمْ تَوَكُّلًا عَلَى اللَّهِ «1»مردمى كه قويترين ايمان را دارند، بيشترين توكّل را بر خدا دارند.
التَّوَكُّلُ مِنْ قُوَّةِ الْيَقينِ «2»توكل از نيرو و قدرت يقين منشأ مى‏گيرد.