|
ج) اخلاص در عمل
با توجه به اخلاص عالى معصومين (ع) در انديشه و اخلاق، امكان ندارد عملى از آن انسانهاى ربانى صادر شود كه رنگ خدايى و انگيزه الهى نداشته باشد؛ زيرا هر عملى به هر مقدار كه براى غير خدا انجام گيرد، قطعاً دستخوش وسوسه شيطان خواهد شد و گفتيم كه حضرات معصومين (ع) بندگان مخلص خدايند و شيطان هرگز به ساحت قدس آنان راه پيدا نخواهد كرد.رسول گرامى اسلام (ص) به منزلتى از اخلاص رسيده بود كه خداوند پرتاب مشتى سنگ ريزه او را در جنگ بدر به خود نسبت داد و فرمود:
... وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلكِنَّ اللَّهَ رَمَى ... (انفال: 17)
و تو (ريگ) پرتاب نكردى بلكه خدا پرتاب كرد.چنان كه اخلاص اميرمؤمنان (ع) را در بخشيدن انگشتر به فقير با آيه ولايت «1» ارج نهاد و نيز در سوره انسان (هل اتى) اخلاص اهل بيت (ع) را تأييد كرد و فرمود:
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيًما وَ أَسِيرًا* إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَانُرِيدُ مِنكُمْ جَزَآءً وَ لَاشُكُورًا. (انسان: 8- 9)
و غذاى خود را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به مسكين و يتيم و اسير مىدهند (و مىگويند) ما شما را براى خدا اطعام مىكنيم و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم.محمد بن اسحاق گفته است، بسيارى از مردم مدينه هزينه زندگى
خود را به شكل نامحسوس دريافت مىكردند و نمىدانستند از كجا تأمين مىشود. وقتى حضرت امام زين العابدين رحلت فرمود، ديگر هزينه زندگى آنان تأمين نشد. آن گاه فهميدند كه از سوى آن حضرت تأمين مىشدهاند.حتى هنگام غسل بدن شريف آن حضرت، مشاهده كردند كه روى دوش او پينه بسته است. سبب را پرسيدند. گفتند: امام، شبانه و ناشناس، كيسههاى آرد را بر دوش خويش حمل مىكرد و به خانه مستمندان مىبرد. «1»
|