ج- هماهنگى در عمل‏
چنان كه ياد شده، «عترت» هم پيمان «قرآن» است و امكان ندارد اعمال او كم‏ترين مخالفتى با قرآن داشته باشد؛ بلكه هيچ كس مانند اهل بيت به آيه آيه قرآن پايبند نيست و همه اعمال و كنش‏ها و واكنش‏هاى آنان در همه صحنه‏هاى زندگى- اعم از سياسى، اقتصادى، نظامى، تجارى، فردى و اجتماعى- به طور دقيق هماهنگ با قرآن است. به نوشته آيت اللَّه جوادى آملى:
بايد بپذيريم كه قرآن همان حقيقت پيغمبر و پيغمبر همان قرآن است. اگر بخواهيم اخلاق، سيره، افكار، عقيده و عمل پيغمبر را بنويسيم، مى‏شود قرآن و اگر خواستيم قرآن را به صورت انسانى كامل درآوريم، مى‏شود پيغمبر، از اين رو پيغمبر قرآن ناطق است و قرآن پيغمبر صامت و گفته شده «كانَ خُلقَهُ القُرْآنُ» «2» هر چه پيغمبر دارد، از قرآن است و هر چه قرآن فرموده او عمل كرده است. «3» جانشينان معصوم او نيز چنين بودند. امام راحل (ره) امامان (ع) را «كتاب تكوينى» خدا مى‏دانست كه همگى از سوى خدا فرود آمده‏اند و هيچ كس مانند آنان همراه و دانا و حامل «كتاب تدوينى» يعنى قرآن نيست. «1» و بايد گفت، هيچ كس چون اهل بيت داناى به قرآن و اسرار و رموز و احكام و فقه آن نيست تا مانند آنان بتوانند به آن عمل كند و اگر دانش آن را نيز بياموزد، طاقت عمل به آن را ندارد.
عبدخير مى‏گويد: از امام على (ع) درباره اين آيه پرسش كردم:
يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ. (آل عمران: 102) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! حق تقواى الهى را به جاى آوريد.
امام در شرح آن فرمود:
به خدا سوگند هيچ كس جز خاندان رسول خدا (ص) به اين آيه عمل نكرد.
ما خدا را ياد مى‏كنيم و فراموش نمى‏كنيم. ما شكر خدا را به جاى مى‏آوريم و هرگز كفران نعمت نمى‏كنيم. ما او را اطاعت مى‏كنيم و معصيت نمى‏نماييم.وقتى اين آيه نازل شد، اصحاب پيامبر گفتند: ما طاقت آن را نداريم. از اين رو خداوند فرمود: فَاتَّقُواْ اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ (تغابن: 16) پس هر چه مى‏توانيد تقوا پيشه كنيد. «2»