3. انس با قرآن
قرآن مجيد آخرين رهتوشه وحى آسمانى براى هدايت و سعادت آدميان است و در گذشته و آينده مانندى نداشته و نخواهد داشت؛ چنان كه خداوند دربارهاش فرمود:
وَ إِنَّهُ فى أُمّ الْكِتَابِ لَدَيْنا لَعَلِىٌّ حَكيمٌ (زخرف: 4)
و آن (قرآن) در ام الكتاب (: لوح محفوظ) نزد ما بلند پايه و استوار است.و به سبب همين مرتبت والا و منزلت بى نظير، جز انديشههاى پاك و مطهر را به ساحت مقدس آن راهى نيست؛لّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (واقعه: 79) جز پاكان نمىتوانند به آن دست يابند.
«مطهرون» كسى جز اهل بيت معصوم پيامبر نيست؛ چنان كه قرآن خطاب به آنان فرمود:
إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهّرَكُمْ تَطْهِيرًا (احزاب: 33) خداوند اراده فرموده كه پليدى و گناه را تنها از شما اهل بيت (پيامبر) دور كند و كاملا شما را پاك سازد.بر اين اساس، رسول اكرم (ص) در اواخر زندگى دنيايى خود، قرآن و عترت را همتاى يكديگر معرفى كرد و در حديث «ثقلين»- كه در كتابهاى روايى شيعه و سنى متواتر است- فرمود:
الا وَ انَّهُما لَنْ يَفتَرِقا حَتَّى يَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ. «1»
آگاه باشيد كه اين دو هرگز از يكديگر جدا نمىشوند تا در كنار حوض (كوثر) نزد من آيند.پس منظور از انس اهل بيت با قرآن اين است كه:
هيچ كس مانند آنان به حريم قدسى قرآن راه نمىيابد و از معارف و اسرار آن آگاه نمىشود؛همان گونه كه قرآن و عترت همتاى يكديگرند، هم پيمان هم نيز هستند و هرگز از يكديگر جدا شدنى نيستند و عترت منهاى قرآن، عترت منهاى عترت است و قرآن منهاى عترت، به منزله قرآن منهاى قرآن. «2» نتيجه اينكه انديشه و عمل معصوم و صفات و اخلاق او و لحظه لحظه عمرش، همان آيه، آيه قرآن است كه تحقق يافته و مجسم گشته است و همان طور كه قرآن، وحى تدوينى خدا است، عترت، قرآن عملى خدا است و آن، قرآن صامت است و اين، قرآن ناطق و آنچه در اين مجال، فرصت طرح مىيابد، بخش بسيار ناچيزى از اين همبستگى و هماهنگى است.
|