رسول خدا (ص) بنيانگذار وحدت‏
رسول گرامى اسلام با هجرت به مدينه و پايه گذارى حكومت اسلامى از نخستين كارهايى كه بدان اقدام كرد، تحكيم پايه‏هاى وحدت و يكپارچگى جامعه اسلامى بود و بدين منظور، ميان مهاجران و انصار پيوند برادرى بست و قرآن مجيد با جمله انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اخْوَةٌ «1»
آن را پايدار ساخت. با چنين كارى، ساختار جامعه اسلامى بر اساس ايمان و اخوت، محكم شد. زمينه تشتّت و پراكندگى، قوم گرايى و برترى طلبى قبيله‏اى و نژادى و ديگر عوامل تفرقه انگيز، رخت بر بست.سيره زندگى رسول اكرم (ص) گواهى مى‏دهد كه در طول حيات خويش با جدّيت تمام بر حفظ وحدت جامعه، پاى مى‏فشرد و با اتخاذ برنامه‏هاى‏ اصولى و فراگير، هرگز اجازه نمى‏داد كه عامل ثبات و قدرت جامعه دچار تزلزل گردد. بطور مثال پس از مراجعت از غزوه «بنى المصطلق» نيروهاى اسلام، كنار چاه آبى به استراحت پرداختند. در آن ميان عمر كه از مهاجران بود، غلام خود به نام «جهجاه» را فرستاد تا از چاه آب بياورد. او هنگام كشيدن آب با يكى از انصار به نام «سنان» به نزاع پرداخت. يكى، مهاجران را و ديگرى، انصار را به يارى طلبيد. پس از ازدحام جمعيت، عبدالله بن ابّى، رئيس منافقان، از موقعيت سوء استفاده كرد و با سخنان تحريك كننده‏اى به سمپاشى و تفرقه افكنى ميان مهاجران و انصار پرداخت. وقتى رسول خدا (ص) از اين جريان باخبر شد، فورى دستور حركت داد و آن روز و شب و قسمتى از فردا را به راه ادامه داد، بطورى كه هنگام توقف، همه نيروها بدون درنگ از فرط خستگى به خواب رفتند. رسول خدا (ص) بعمد، چنين كرد تا مردم فرصت پيدا نكنند كه به اين مسأله وحدت شكن بپردازند. با رسيدن به مدينه، سوره منافقين نازل شد و به قضايا خاتمه داد. «1»