الف- معنوى‏
امام بايد كلّيه نيازهاى روحى جامعه اسلامى را پاسخگو باشد و اگر رهبرى چنين نباشد، در حاكميت ولايت او بايد ترديد كرد. پيامبر و امامان معصوم (ع) در دوران عمر خويش در چنين مرتبه والايى قرار داشتند و هرگز اتفاق نيفتاد كه كسى از آنها درخواست كمك فكرى كند و پاسخ «نه» بشنود. بلكه بر عكس، همواره مردم را به سوى خود مى‏خواندند، تا از چشمه زلال وحى، سيرابشان گردانند.
معصومين علاوه بر فرو نشاندن عطش فكرى و روحى افراد جامعه، نيازهاى فردى ديگرى را در قالب دعا، نماز و تعليم اوْراد و اذْكار گوناگون، بر طرف مى‏كردند كه كتابهاى روايت و تاريخ، قسمت فراوانى از آن را در بر دارد.