|
برپاداشتن نماز
بر هر مسلمانى، لازم است علاوه بر نماز خواندن، ديگران را نيز نماز خوان كند و نماز خوانها را هم به برپايى نماز، مدد رساند، چنانكه قرآن مجيد مىفرمايد:
وَاْمُرْ اهْلَكَ بِالصَّلوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها ... «4»
اهل خويش را به نماز فرمان بده و خود نيز بر آن، پايدار باش.بسيار روشن است كه نخستين برپادارنده نماز، شخصيت عظيم پيامبر اسلام (ص) و اهل بيت او (ع) هستند، چنانكه مدّتى، تنها پيامبر، على و خديجه عليهم السلام نماز جماعت برپا مىداشتند، روزى حضرت ابوطالب (ع) همراه پسرش- جعفر وارد منزل پيامبر (ص) شد و ديد پيامبر و على (ع) مشغول نمازند، ابوطالب به جعفر گفت: تو نيز كنار پسر عمويت به نماز بايست. «5» سيره اهل بيت وحى گوياى آن است كه ايشان، همواره اولويت نخست را به نماز مىدادند و هرگز در بر پايى آن كوتاهى نمىكردند و در گفتار و كردار از بيگانه و آشنا مىخواستند كه نماز را به بهترين شكل به جاى آورند و خود نيز در حد امكان بر اين امر اصرار مىورزيدند:
امام باقر (ع) فرمود:
رسول خدا (ص) با همسايگان مسجد شرط كرد تا به نماز جماعت حاضر شوند و متخلّفان را تهديد كرد كه خانههايشان را آتش خواهد زد. «1» اميرمؤمنان (ع) در بحبوحه جنگ صفّين مراقب خورشيد بود، ابن عباس پرسيد: در پى چه هستيد؟ فرمود: منتظر ظهر هستم تا نماز بخوانيم.گفت: ما اينك در حال نبرديم. چه وقت نماز خواندن است؟! فرمود: «ما براى چه با اينها مىجنگيم؟ جز براى نماز!» «2»و در واپسين روز زندگى خود، در وصيت نامهاش مىنويسد:
اللَّهَ اللَّهَ فىِ الصَّلاةِ فَانَّها خَيْرُالْعَمَلِ وَ انَّها عَمُوُد دينِكُمْ «3»
خدا را خدا را درباره نماز [فراموش نكنيد] كه نماز بهترين عمل و ستون دينتان است.
حضرت سيدالشهدا (ع) در ظهر عاشورا، هنگام اذان، در وسط ميدان به نماز ايستاد و با اينكه در تيررس دشمن قرارداشت نمازش را به جماعت اقامه كرد.حضرت صادق (ع) نيز آخرين سخنى كه بر زبان راند، درباره نماز بود و به همه دوستان و آشنايان خويش هشدار داد كه:
انَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاةِ «1»
شفاعت ما، نصيب كسى كه نماز را سبك بشمارد، نمىشود.افسوس كه دسيسههاى دنياخواهان نابكار اجازه نداد كه اهل بيت وحى مقدّرات مملكت اسلامى را در دست بگيرند و از حق مسلّم رهبرى خويش برخوردار گردند وگرنه دنيا، شاهد شكوفايى دين خدا به نيكوترين وجه مىشد و عطر معنويت و عرفان اسلامى، به ملكوت برمىخاست، احكام اسلام، حيات جامعه را به ارمغان مىآورد، عدالت، فراگير مىشد، بانگ توحيد، گوش جانها را مىنواخت و ... به راستى امامان (ع) مصداق كامل اين سروش الهى بودند:
الَّذينَ انْ مَكَّنَّاهُمْ فىِ اْلَارْضِ اقامُواالصَّلوةَ وَ اتَوُاالزّكَوةَ وَ امَروُا بِاْلمَعرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ اْلمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عاقِبَةُ اْلُامُورِ (حج: 41)
كسانى كه وقتى آنان را در زمين امكان دهيم، نماز را به پاى مىدارند و زكات مىدهند و به خوبى فرمان دهند و از زشتى باز دارند و فرجام كارها به دست خداست.به اميد روزى كه چنين فضايى به دست تواناى خاتمالاوصيا در سراسر جهان ايجاد شود.
|