|
9. حمايت از محرومان
همه مردم در برخوردارى از نعمتها و مواهب الهى يكسان نيستند و معمولًا كسانى يافت مىشوند كه حتى از ضروريات زندگى نيز محرومند.كمبود يا نبود خوراك، پوشاك، مسكن، هزينه درمان در بعد مادى و محروميت از پدر و مادر، همسر و غمخوار در بعد عاطفى، همين طور فقر فرهنگى همواره بخشى از جامعه انسانى را رنج مىدهد.بزرگان معصوم عليهم السلام، «محروميت زدايى» را از اصول نخستين مسلمانى مىدانندتا جايى كه رهبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص) مىفرمايد:
مَن سَمِعَ رَجُلًا يُنادى يا لَلَمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ. «1»
هر كس بشنود كسى مسلمانان را به يارى مىطلبد و به كمكش نشتابد، مسلمان نيست.برگزيدگان معصوم خود همواره در كمك به محرومان و مستضعفان پيشگام بودند و سرلوحه اين حركت خدا پسندانه آنان نيز آيه شريف «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ» «1»
بود. براى آنان آشنا و غريبه و بزرگ و كوچك و دور و نزديك تفاوتى نداشت و معيار، زدودن چهره زشت حرمان از جامعه انسان بود كه اينك مناسب مىنمايد جلوههايى از آن را ترسيم كنيم.
|