|
نمازگزاران واقعى
با اندكى دقّت در آنچه گذشت، به خوبى روشن مىشود كه معصومين عليهم السلام، بهترين نمازگزاران بودند، چنانكه در كارهاى ديگرنيز «بهترينها» بودند و حتى ضربت شمشير آنها از عبادت همه امّت برتر بود. «1»
آنان با آگاهى كامل از احكام، آداب و اسرار نماز، كاملترين نماز را به جاى مىآوردند و در آن هنگام، خود را در محضر حق مىيافتند، با تمام وجودشان در برابر او خضوع و خشوع مىكردند و هرگز به جز خدا توجّهى نداشتند، ما از درك احساس درونى آنها در هنگام راز و نياز و نماز ناتوانيم، ولى حالات زيباى ظاهرى آن دلسوختگان عاشق خدا تا اندازهاى از درون پرغوغاى آنها حكايت مىكند كه «از كوزه همان برون تراود كه در اوست»:
امام على (ع) فرمود:
رسول خدا (ص) غذاى شام و هيچ چيز ديگر را بر نماز مقدّم نمىداشت و آنگاه كه وقت نماز مىشد، گويى هيچ دوست و آشنايى ندارد. «2»دهمچنين وقتى به نماز مىايستاد، از ترس خدا رنگ چهرهاش مىپريد. «3»اميرمؤمنان (ع) هنگام وضو گرفتن، از ترس خدا رنگش دگرگون مىشد. «4»
فاطمه زهرا (س) وقتى به نماز مىايستاد، نفسش به شماره مىافتاد. رسول اكرم (ص) درباره نماز او فرمود:
دخترم فاطمه، سرور زنان عالم است ... هرگاه در محراب نماز به پيشگاه خدا مىايستد، نورش براى فرشتگان تجلّى مىكند و خداى بزرگ به فرشتگان مىگويد: «اى ملائكه من! به كنيزم فاطمه- كه سرور همه كنيزان من است- بنگريد، كه در پيشگاه من ايستاده، اندامش از ترس من مىلرزد و با تمام وجودش به پرستش من روى آورده است. شما را شاهد مىگيرم كه من شيعيان او را از آتش [دوزخ] ايمن گرداندم. «1» امام حسن مجتبى (ع) نيز هنگام وضو گرفتن، رنگ رخسارش دگرگون مىشد و اعصابش مىلرزيد، از او سبب را پرسيدند، پاسخ داد: «براى كسى كه در پيشگاه صاحب عرش مىايستد، شايسته است كه رنگ كه رنگ چهرهاش زرد شود و بدنش به لرزه افتد.» «2»
در حالات حضرت امام زينالعابدين (ع) آوردهاند كه روزى به نماز ايستاده بود و فرزند خردسالش- محمد- در چاه نسبتاً عميقى افتاد، مادر كودك با ديدن اين منظره، شيونكنان به سوى چاه دويد و از امام كمك طلبيد. ولى امام همچنان به نماز مشغول بود و آن را به بهترين وجه به پايان برد، آنگاه نزديك چاه آمد، دست دراز كرد [و به قدرت خداوندى] كودك را از چاه به در آورد و تحويل مادرش داد و فرمود: بگير! اى ضعيفالايمان! من در رابر خداى جبّار قرار داشتم، اگر از او روى مىگرداندم، او از من، روى مىگرداند. «3» امام عسكرى (ع) در وقتى كه سخت بيمار بود و ساعتهاى آخر عمرش را مىگذراند، برايش دارو آوردند، ولى آن را نياشاميد و فرمود: نخست، آب بياوريد تا وضو بگيرم. آنگاه نماز صبح را به جاى آورد، سپس ظرف دارو را بر دهان نهاد كه بر اثر لرزش شديد، دندانهايش به ظرف مىخورد، سپس آن حضرت به ملكوت اعلى پيوست. «1»
از نظر كميّت نيز، اهل بيت (ع) بسيار نماز مىخواندند؛ به تصريح قرآن مجيد، نماز شب بر پيغمبر (ص) واجب بود و آن را در چند مرحله از شب، به جاى مىآورد. «2» اميرمؤمنان (ع) در هر شب، هزار ركعت نماز مىخواند، چنانكه حضرت سجّاد (ع) نيز چنين مىكرد. همچنين امام حسين (ع) و ... «3»
|