|
الف- عفو زيردستان
رسول خدا (ص) و ائمّه معصومين (ع) نسبت به اين قشر، توجه خاص داشتند و به امور آنان رسيدگى مىكردند؛ از خطاى آنها مىگذشتند و پس از مدتى آنها را در راه خدا آزاد مىكردند. شخصى نزد رسول خدا (ص) از بدرفتارى خدمتكارانش شكايت كرد. پيامبر (ص) فرمود: آنها را عفو كن تا اصلاح شوند. آن مرد گفت: اى فرستاده خدا! آنها در بىادبى و بدرفتارى مثل هم نيستند. (بعضى خيلى نافرمانى مىكنند) آن حضرت فرمود: آنها را ببخش و نسبت به آنها گذشت داشته باش. آن مرد چنين كرد. «1»
معصومين (ع) از خطاى زيردستان و گنهكاران مىگذشتند و گناه آنها را با نيكى، جبران مىكردند.امام حسن (ع) گوسفند زيبايى در خانه نگهدارى مىكرد كه به آن علاقهمند بود. روزى ديد كه پاى گوسفند، شكسته است. از غلامش علّت را پرسيد. وى پاسخ داد: من شكستم. امام پرسيد: چرا اين كار را كردى؟
گفت: مىخواستم شما را ناراحت كنم. امام (ع) لبخندى زد و فرمود: من هم در عوض تو را خوشحال مىكنم؛ تو در راه خدا آزاد هستى! «1»
سيدالشهدا (ع) در كنار بستر امام حسن (ع) حاضر شد، آن حضرت در حالى كه از درد زهر، به خود مىپيچيد فرمود:
قبلًا هم مرا مسموم كرده بودند، ولى اين بار به مرگ من مىانجامد.امام حسين (ع) با چشمى اشكبار پرسيد:
برادر! چه كسى شما را مسموم كرد؟
امام مجتبى (ع) فرمود:
برادرم! مپرس. اگر قاتل من آن كسى است كه من مىدانم، انتقام خداوند برايش كافى است و اگر غير او باشد دوست ندارم بىگناهى به خاطر من گرفتار شود. «2»
|