ب- آداب نماز
اگر رعايت احكام نماز را شرط صحت آن بدانيم، رعايت آداب، شرط قبولى نماز است؛ به عنوان مثال: نماز بى‏وضو باطل است و نماز بى‏حضور قلب، مقبول نيست، بخش عظيمى از مسائل نماز پيرامون آداب و شرايط قبولى آن در پيشگاه خداوند است كه توسط رهبران معصوم تشريح شده است و عاليترين مضامين پيرامون اين موضوع در سخن و سيره آنان آمده است.
ابوحمزه ثمالى مى‏گويد: حضرت امام زين العابدين (ع) را در حال نماز ديدم كه عبايش بر يكى از شانه‏هايش افتاده بود و امام آن را مرتب نكرد، تا نمازش به پايان رسيد، وقتى اين موضوع را با آن حضرت در ميان نهادم، فرمود: «واى بر تو! من در پيشگاه چه كسى ايستاده بودم؟ نماز بنده پذيرفته نمى‏شود جز آن مقدار كه با حضور قلب انجام گيرد.» «1»
واژه‏هاى «طهارت باطنى»، «حضور قلب»، «خشوع»، «نشاط»، «محافظت»، «آداب باطنى»، «مراقبت»، «استقبال» و ... در سخنان معصومين (ع) و شاگردان مكتب آنها، «آداب نماز» را بيان مى‏كند. «2» حتى امام صادق (ع) در يك روايت طولانى ادب لباس پوشيدن درنماز را بيان مى‏دارد و معارف ژرفى را پيرامون آن، توضيح مى‏دهد. «3»