|
الف- توجّه به بُعد معنوى
محور تعليم و تربيت اديان الهى بويژه دين اسلام پرورش بُعد معنوى انسان و پاسخگويى به نيازهاى روحى اوست. شايد بتوان گفت: پرداختن به ابعاد ديگر زندگى انسان به صورت جنبى و در راستاى تكميل تربيت روحى و معنوى، انجام مىگيرد و تا اندازهاى به مسايل غير معنوى بها داده مىشود كه در خدمت بعد روحى قرار گيرد. بطور مثال، رعايت بهداشت تن براى سلامت و قوام و دوام آن ضرورت دارد، امّا نه به خاطر تنپرورى و تناست اندام، بلكه به اين سبب كه بدن سالم، مركب راهوار ترقّى و تكامل روح است و در صورت فرسودگى يا نابودى بدن، روح از تكامل در اين دنيا بازمىماند. بنابراين، ضرورت يافتن مسايل مادّى در راستاى زمينهسازى تكامل بعد معنوى معنا پيدا مىكند، و برنامههاى عبادى اسلام، همچون نماز، روزه و ... براى پرورش و به كمال رساندن بعد معنوى انسان است.
|