اصل آزادى، اختيار و مسؤول بودن انسان‏
هر موجودى اعم از گياه، حيوان و انسان، براى ادامه حيات نياز مبرم به «آزادى» دارد كه اگر تأمين نشود، زندگى او مختل مى‏گردد. روشن است كه آزادى گياه متناسب با ساختمان وجودى آن است، حيوان نيز آزادى در خور خود را مى‏طلبد و انسان هم طالب آزادى شايسته و مناسب با رشد روحى و جسمى خويش است.ريشه آزادى انسان «اراده» است كه در وجودش نهاده شده و او را به انجام كار وامى‏دارد. اراده، حالتى نفسانى است كه اگر زايل گردد، حس و شعور آدمى نيز از بين مى‏رود و چنين چيزى، زوال انسانيت را نتيجه مى‏دهد. «1»پس بايدگفت؛ آزادى با سرشت انسان عجين شده و همراه او تولّد مى‏يابد. اگر آزادى را از انسان سلب كنند، در واقع انسانيت را از او گرفته‏اند، شاهد اين گفتار سخن امام على عليه السلام است كه فرمود: «لاتَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللَّهُ حُرّاً» «2»برده ديگران نشو كه خدا آزادت آفريده است.