|
ج- نتيجه بحث
با توجه به آنچه گذشت، به اين نتيجه مىرسيم كه دو كار براى انسان ممنوع است:
الف- نيرو و استعدادهاى بالفعل و بالقوّه خود را به بازى بگيرد، يا آنها را مهمل بگذارد يا در مسيرى انحرافى و زيانبار به كار گيرد.
ب- چنين برخوردى را با پديدههاى پيرامون خويش انجام دهد.
براى گريز از چنين خسارتى، ضرورى است كه انسان در پرتو تعليم مفيد و تربيت صحيح راه را از چاه بازشناسد و سره را از ناسره تشخيص دهد و در بستر هدف آفرينش قرار گيرد و بداند كه: «هدف آفرينش ما، تكامل وجود و هستى ما در سايه تعليم و تربيت و پرورش ارزشهاى انسانى است». «2» به فرموده شهيد مطهرى: «انسان براى رسيدن به سعادت، آفريده شده است و خداوند هم از خلقت انسان، غرضى ندارد و سودى نمىخواهد ببرد و انسان را آفريده است كه به سعادت برسد.» «3»
|