جهتگيرى تربيتى قرآن
با نگرشى دقيق و حساب شده در آيات تربيتى- اخلاقى قرآن، بخوبى درمىيابيم كه اين كتاب انسانساز در پى آن است كه با تابلو قرار دادن اهداف كلّى و زمينهساز در چشمانداز انسان، او را بتدريج به هدف غايى نزديك سازد. ازاين رو، طىّ آيات فراوانى، استعدادهاى بالقوه و بالفعل او را يادآورى كرده، به او رهنمود مىدهد كه از چنين استعدادهايى بيشترين بهره را در راه بهبود موقعيت خويش ببرد، بطور مثال مىفرمايد: «... وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِى السَّمواتِ وَ ما فِى الْارْضِ جَميعًا ...» «6»خداوند، همه آنچه را كه در زمين و آسمانهاست مسخّر شما كرد.و در جايى انسان را حريص و سيرناشدنى معرفى كرده، مىفرمايد: «انَّ الْانْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً» «1»همانا انسان، حريص آفريده شده است.بر اين اساس، سرشت انسان، او را به پويايى جاويد فرامىخواند و از ايستايى- در هر مقطعى- بازمىدارد. حضرت امام خمينى قدّس سرّه در اين باره مىفرمايد: «... اگر همه دنيا را به كسى بدهند، كافى نيست؛ مىگويد: بايد برويم جاى ديگر. اين فطرت انسات است. فطرت خداخواهى است، اين يكى از فطرتهايى است كه هر كسى، هر چه بيابد، آن گمشده خودش را نيافته ... آنكه دنبال قدرت مىرود، قدرت مطلق مىخواهد، قدرت مطلق خداست. آن كه دنبال علم مىرود، علم مطلق مىخواهد، علم مطلق، علم خداست. هر كه دنبال هر كمالى برود يا هر چيزى برود، او كمال مطلقش را مىخواهد ...». «2»
|