جهت‏گيرى تربيتى قرآن‏
با نگرشى دقيق و حساب شده در آيات تربيتى- اخلاقى قرآن، بخوبى درمى‏يابيم كه اين كتاب انسان‏ساز در پى آن است كه با تابلو قرار دادن اهداف كلّى و زمينه‏ساز در چشم‏انداز انسان، او را بتدريج به هدف غايى نزديك سازد. ازاين رو، طىّ آيات فراوانى، استعدادهاى بالقوه و بالفعل او را يادآورى كرده، به او رهنمود مى‏دهد كه از چنين استعدادهايى بيشترين بهره را در راه بهبود موقعيت خويش ببرد، بطور مثال مى‏فرمايد: «... وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِى السَّمواتِ وَ ما فِى الْارْضِ جَميعًا ...» «6»خداوند، همه آنچه را كه در زمين و آسمانهاست مسخّر شما كرد.و در جايى انسان را حريص و سيرناشدنى معرفى كرده، مى‏فرمايد: «انَّ الْانْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً» «1»همانا انسان، حريص آفريده شده است.بر اين اساس، سرشت انسان، او را به پويايى جاويد فرامى‏خواند و از ايستايى- در هر مقطعى- بازمى‏دارد. حضرت امام خمينى قدّس سرّه در اين باره مى‏فرمايد: «... اگر همه دنيا را به كسى بدهند، كافى نيست؛ مى‏گويد: بايد برويم جاى ديگر. اين فطرت انسات است. فطرت خداخواهى است، اين يكى از فطرتهايى است كه هر كسى، هر چه بيابد، آن گم‏شده خودش را نيافته ... آنكه دنبال قدرت مى‏رود، قدرت مطلق مى‏خواهد، قدرت مطلق خداست. آن كه دنبال علم مى‏رود، علم مطلق مى‏خواهد، علم مطلق، علم خداست. هر كه دنبال هر كمالى برود يا هر چيزى برود، او كمال مطلقش را مى‏خواهد ...». «2»