: 3- بهداشت عقيدتى و اخلاقى‏
قرآن مجيد بصراحت ازدواج با زن يا مرد مشرك را براى مرد و زن مسلمان ممنوع اعلام كرده و فرموده است: «وَ لا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكاتِ حَتَّى يُؤْمِنَ ... وَ لا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكينَ حَتَّى يُؤْمِنُوا ...» «4»با زنان مشرك ازدواج نكنيد تا اينكه ايمان بياورند ... و زن به مشركان ندهيد، مگر ايمان بياورند.و نيز مى‏فرمايد: «الْخَبيثاتُ لِلْخَبيثينَ وَ الْخَبيثُونَ لِلْخَبيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ» «5»زنان پليد براى مردان پليد و مردان پليد براى زنان پليد شايسته‏اند و زنان پاك براى مردان پاك و مردان پاك نيز شايسته زنان پاكند. در فقه اسلامى نيز قوانين متعددى پيرامون اين موضوع آمده كه بيشتر در صدد ممنوع كردن رابطه مسلمانان با مشركان و اهل كتاب است. چنين قوانينى برگرفته از آيات قرآن و روايات معصومين (ع) است.محمّد بن مسلم مى‏گويد: از امام باقر عليه السلام پرسيدم: آيا مرد مسلمان مجاز است، با زنى مجوسى ازدواج كند؟ پاسخ داد: نه ليكن اگر كنيزى مجوسى دارد، آميزش با او بى‏اشكال است و ليكن نبايد از او بچه‏دار شود. «1»حسين بشّار گويد: به امام رضا عليه السلام نوشتم: خويشاوندِ بداخلاقى دارم كه به خواستگارى دخترم آمده [نظر شما چيست‏]؟ امام پاسخ داد: اگر بداخلاق است، به او زن نده. «2»چنان كه روشن است، آيات و روايات ازدواج مسلمانان با كج‏انديشان و بداخلاقان را ممنوع كرده‏اند. يكى از علتهاى مهم اين ممنوعيت نيز در رابطه با توليد نسل است. اين گونه پيشگيريها از يكسو و سفارشهاى فراوان از جانب ديگر گوياى اهميت ويژه‏اى است كه آيين حيات‏بخش اسلام براى اصلاح و كنترل مسايل تربيتى در نظر گرفته است.اميد است اين مختصر، راهگشاى بهره‏مندى بيشترى از اين قبيل رهنمودها گردد.