تربيت قلب‏
«قلب» دارى دو معناست:
1- جسم صنوبرى شكلى كه در طرف چپ سينه انسان قرار گرفته و تنظيم جريان خون بدن را به عهده دارد. اين قلب، ميان انسان و حيوانات ديگر مشترك است.2- لطيفه‏اى ربّانى و روحانى كه در واقع حقيقت انسان را تشكيل مى‏دهد و قابليت درك دانش و معرفت را دارد و مورد خطاب و عتاب و درخواست قرار مى‏گيرد و با قلب به معناى اوّل، نوعى ارتباط دارد. «1»منظور ما از قلب، نوع دوّم است كه فيلسوفان به آن «نفس مجرّد ناطقه» مى‏گويند و اهل عرفان از آن به «نفس» و «روح» نيز تعبير مى‏كنند. «2»