|
ج- ورزش
سوّمين محور پرورش جسم، ورزش و بدن سازى است، تا از اين طريق جسم انسان هميشه آماده و شاداب باشد. تشويق اسلام به انجام يك سلسله تمرينات بدنى همچون، شنا، اسب دوانى و تيراندازى در راستاى آماده سازى بدن به هنگام دفاع است و حتّى در كتابهاى فقهى، بابى تحت عنوان «سبق و رمايه: مسابقه و تيراندازى» وجود دارد كه هر چند در ارتباط با آمادگيهاى رزمى و جنبههاى نظامى و امنيتى است، ليكن بيانگر ميزان توجّه اسلام به امر ورزش نيز مىباشد.تفاوت بين پرورش جسم و تن پرورى: بحث پرورش جسم از بحث تنپرورى جداست. اسلام انسان را به پرورش جسم توصيه مىكند، نه تنپرورى به معناى تنبلى و نفسپرورى. اسلام با تن پرورى مخالف است و هيچ گاه آن را نمىپسندد؛ زيرا تنپرورى پيروى از هوا و هوس و پاسخ مثبت دادن به تمام خواستههاى نفسانى است، در حالى كه تمام دستوراتى كه اسلام در مورد استفاده از غذاهاى پاك و حلال و رعايت بهداشت و ورزش صادر كرده، بر عكس آن است.شهيد مطهرى در اين زمينه مىنويسد: «تنپرورى غير از مسأله رشد دادن و پرورش واقعى نيروهاى جسمانى است، و بلكه اين دو، تا حدّى بر ضدّ يكديگرند؛ يعنى اگر انسان بخواهد جسمش را پرورش دهد، به اين معنى كه بر اساس طبيعت تكميلش كند و سلامتش را حفظ نمايد، بگونهاى كه از آسيبها و بيماريها دور بماند وعمرش را طولانى كند، بايد با آن نوع تن پرورى كه نفسپرورى و شهوت پرورى است، مبارزه كند.» «1»
|