د- توجه به بعد اجتماعى‏
در اين بعد، اسلام روى نكاتى بسيار مهمّ دست گذاشته كه هيچ جامعه‏اى بدون آن به سعادت نخواهد رسيد، و بيان كننده روش برخورد فرد با ديگران و جامعه است. اينك به بعضى از آنها اشاره مى‏كنيم:

1- دستور به وحدت: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لاتَفَرَّقُوا» «1»و همگى به ريسمان خداوند چنگ بزنيد و متفرّق نشويد.

2- توصيه به برادرى: «انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اخْوَةٌ» «2»تنها مؤمنان با يكديگر برادرند.

3- محكوم كردن تبعيض نژادى: «يا ايُّهَا النَّاسُ انَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ انْثى وَ جَعَلْناكُمْ شَعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا» «3»اى مردم! ما شما را از يك زن و مرد آفريديم و شما را شعبه‏ها و قبيله‏هاى مختلف قرار داديم، براى اينكه يكديگر را بشناسيد.

4- تقويت روح همكارى: «تَعاوَنُوا عَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى» «4»همديگر را بر نيكوكارى و پرهيزكارى يارى دهيد.