د- توجه به بعد اجتماعى
در اين بعد، اسلام روى نكاتى بسيار مهمّ دست گذاشته كه هيچ جامعهاى بدون آن به سعادت نخواهد رسيد، و بيان كننده روش برخورد فرد با ديگران و جامعه است. اينك به بعضى از آنها اشاره مىكنيم:
1- دستور به وحدت: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لاتَفَرَّقُوا» «1»و همگى به ريسمان خداوند چنگ بزنيد و متفرّق نشويد.
2- توصيه به برادرى: «انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اخْوَةٌ» «2»تنها مؤمنان با يكديگر برادرند.
3- محكوم كردن تبعيض نژادى: «يا ايُّهَا النَّاسُ انَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ انْثى وَ جَعَلْناكُمْ شَعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا» «3»اى مردم! ما شما را از يك زن و مرد آفريديم و شما را شعبهها و قبيلههاى مختلف قرار داديم، براى اينكه يكديگر را بشناسيد.
4- تقويت روح همكارى: «تَعاوَنُوا عَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى» «4»همديگر را بر نيكوكارى و پرهيزكارى يارى دهيد.
|