الف- بدگمانى به خدا:
بدگمانى نسبت به خدا، همان حالت يأس و نوميدى از رحمت واسعه الهى است، كه از گناهان بسيار بزرگ، محسوب مى‏شود.
پيامبراكرم (ص) مى‏فرمايد:
«اكْبَرُ الْكَبائِرِ سُوءُ الظَّنِّ بِاللَّهِ» «1»
بزرگترين گناهان كبيره بدگمانى به خدااست.
انسان، بايد از عذاب الهى، بيمناك باشد، ولى نبايد از رحمت خدا، مأيوس گردد، او بايد به وظايف خود، عمل كند، خلوص نيّت داشته باشد، از گناهانش بترسد، و در عين حال، به عفو و بخشش پروردگار، اميدوار باشد.امام رضا عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«احْسِنْ بِاللَّهِ الظَّنَّ فَانَّ اللَّهَ عَزَّ وَجلَّ يَقُولُ: انَا عِنْدَ حُسْنِ ظَنِّ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ بى، إِنْ خَيْرٌ فَخَيْرٌ، وَانْ شَرٌّ فَشرٌّ» «2»
گمان خودت را، به خدا خوب كن. زيرا خداوند مى‏فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن نسبت به خودم هستم. اگر گمان خوب، به من داشت، با او نيكى مى‏كنم و اگر گمان بد داشت، با او به بدى رفتار خواهم نمود.