|
الف- پيامدهاى فردى:
حسد سرچشمه بسيارى از مفاسد فردى است كه به قسمتى از آنها اشاره مىشود:
1- بىايمانى (كفر): حسد گاهى بقدرى شديد مىشود، كه بغض خداى سبحان در دل حسود جاى مىگيرد و دادگرى حق و عدل خداوندى را انكار مىكند.
پيامبر اكرم (ص) فرمود:
«الا! انَّهُ قَدْ دَبَّ الَيْكُمْ داءُ الْامَمِ مِنْ قَبْلِكُمْ وَهُوَ الْحَسَدُ لَيْسَ بِحالِقِ الشَّعْرِ،لكِنَّهُ حالِقُ الدّينِ ...» «1»
آگاه باشيد! آن بيمارى كه ملتهاى گذشته را نابود كرد، به سوى شما رو آورده است و آن، حسد است كه موى را نمىزدايد، بلكه ايمان را مىبرد ....
امام باقر (ع) فرمود:
«انَّ الْحَسَدَ لَيَأْكُلُ الْايمانَ كَما تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ» «2»
حسد، ايمان را مىخورد، همان طورى كه آتش هيزم را مىخورد.
حضرت امام خمينى قدس سرّه در اين باره مىنويسد:
«تمام اوصاف معنويه و صوريه مؤمن، منافى است با آثارى كه از حسد در ظاهر و باطن، پيدا شود. مؤمن، خوش بين است، به خداى تعالى و راضى است به قسمتهايى كه بين بندگانش (نموده). حسود غضبناك است، به حق تعالى و رو برگردان است از تقديرات او.رذيله حسد، ايمان را كه سرمايه نجات آخرت و حيات قلوب است، از دست انسان مىگيرد او را مفلس و بى چاره مىكند.» «3»
2- زيان به خويشتن: امام صادق عليهالسلام:
«الْحاسِدُ يُضِرُّ بِنَفْسِهِ قَبْلَ انْ تُضِرَّ بِالْمَحْسُودِ» «4»
حسود! پيش از آنكه به ديگرى ضرر بزند، به خودش زيان مىرساند.
3- از دست دادن دوستان: امام على (ع)
«الْحَسُودُ لا خُلَّةَ لَهُ» «5»
حسود، دوستى ندارد.
4- بى رحمى: در حديثآمده است كه حضرت آدم (ع) ازحسد پرسيدتو كيستى؟
- من حسدم.
- جاى توكجاست؟
- در قلب.
- آيا در آن قلب، مهربانى هم هست؟
- وقتى من وارد قلبى شوم، مهربانى از آن بيرون مىرود. «1»
5- غم واندوه: امام على سلام اللّه عليه:
«لايُوجَدُ الْحَسُودُ مَسْرُوراً» «2»
حسود هيچگاه خوشحال نيست.
6- بيمارى: همان امام:
«الْحَسُودُ ابَداً عَليلٌ» «3»
حسود هميشه بيمار است.
«الْحَسَدُ يُذيبُ الْجَسَدَ» «4»
حسد، بدن را نحيف مىكند.
7- نابودى نيكيها: همان حضرت:
«الْحَسَدُ يَأْكُلُ الْحَسَناتِ كَما تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ» «5»
حسد نيكيهارا مىخورد چنانكه آتش چوب را مىبلعد.
8- پريشانى: همان حضرت:
«اسْوَءُ النَّاسِ عَيْشاً الْحَسُودُ» «1»
زندگى حسود از همه مردم بدتر است.
9- رد شدن اعمال: مرحوم مجلسى روايت كرده:
«در آسمان پنجم فرشتهاى است كه چون خورشيد مىدرخشد، وقتى عمل بندهاى به او مىرسد، گويد: بايست. من فرشته حسد هستم وعمل صاحب حسد را به رويش مىكوبم» «2»
10- مضاعف شدن گناهان: اميرمؤمنان صلوات الله عليه:
«الْحَسُودُ كَثيرُ الْحَسَراتِ، مُتَضاعَفُ السَّيِّئاتِ» «3»
اندوه و حسرت حسود فراوان و گناهانش مضاعف است.
به مفاسد و پيامدهاى فردى حسد به همين اندازه بسنده مىكنيم و به برخى از مفاسد اجتماعى آن مىپردازيم:
|