نشانههاى حسد
آتش سوزان حسد، همواره در اندرون حسود محبوس نمىماند بلكه به گونههاى مختلف چون شعله، سر بر مىآورد و صاحبش را رسوا مىسازد. خاندان عصمت و طهارت علامتهايى را براى حسود ذكر كردهاند.1، 2 و 3- تملّق، غيبت و شماتت: امام صادق (ع) فرمود:
«قالَ لُقْمانُ لِابْنِهِ: لِلْحاسِدِ ثَلاثُ عَلاماتٍ يَغْتابُ اذا غابَ وَ يَتَمَلَّقُ اذا شَهِدَ وَ يَشْمُتْ بِالْمُصيبَةِ» «2»
لقمان به پسرش گفت: حسود سه نشانه دارد: هنگامى كه (شخص) حضور ندارد از او بدگويى مىكند. وقتى حضور دارد در برابر او چاپلوسى مىنمايد.
در وقت گرفتارى و مصيبت او خوشحالى مىكند.
4- كينه توزى: اميرمؤمنان (ع) مىفرمايد:
«الْحاسِدُ مُغْتاظٌ عَلى مَنْ لاذَنْبَ لَهُ» «3»
حسود نسبت به بى گناه كينه توز است.
5- ناراحتى از خوشى ديگران: همان امام مىفرمايد:
«يَكْفيكَ مِنَ الْحاسِدِ انَّهُ يَغُمُّ فى وَقْتِ سُرُورِكَ» «1»
براى شناخت حسود، همين بس كه هنگام شادمانى تو، ناراحت مىشود.
6- دشمنى با نعمتهاى الهى: رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله فرمود:
«انَّ لِنِعَمِ اللَّهِ اعْداءً قيلَ وَما اعْداءُ نِعَمِ اللَّهِ يا رَسُولَ اللَّهِ؟ قالَ: الَّذينَ يَحْسُدُونَ ما اتيُهمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» «2»
همانا براى نعمتهاى الهى دشمنانى است. پرسيدند: دشمنان نعمتهاى خدا چيست اى پيامبر خدا؟ فرمود: كسانى كه نسبت به فضل خدا بر مردم رشك مىورزند.
|