فرق حسد و غبطه‏
هنگامى كه نعمتى به كسى مى‏رسد، انسان آرزو دارد، همان گونه كه ديگرى دارد، او هم داشته باشد، اين حالت را غبطه مى‏گويند كه حالتى قابل ستايش است؛ ولى گاهى اوقات، انسان آرزو مى‏كند آن نعمت از ديگران سلب شود كه همان حسد است. «1»
امام صادق عليه‏السلام غبطه رااز خصوصيات مؤمن و حسد را از علايم منافق شمرده، مى‏فرمايد:
«انَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَلا يَحْسُدُ، وَالْمُنافِقَ يَحْسُدُ وَلا يَغْبِطُ» «2»
مومن، غبطه مى‏خورد ولى حسد نمى‏ورزد، امّا منافق، حسد مى‏ورزد و غبطه نمى‏خورد.