الف- تفرقه وجدايى:
با رواج عيبجويى، روح اخوت واتحاد، جاى خود را به تفرقه وجدايى مى‏دهد، در اين صورت، اساس اجتماع متزلزل شده و شيرازه آن از هم مى‏پاشد.
حضرت على عليه‏السلام فرمود:
«مَنْ تَتَبَّعَ خَفِيَّاتِ الْعُيُوبِ حَرَّمَهُ اللَّهُ سُبْحانَهُ مَوَدَّاتِ الْقُلُوبِ» «1»
هر كس عيبهاى پنهان ديگران را جستجو كند، خدا او را از دوستى دلها، محروم مى‏گرداند.