ياد خدا، هنگام خشم‏
خشم، حالت اضطراب و آشفتگى درونى انسان است. در چنين حالتى، انسان، نيازمند آرامش روانى، اطمينان قلبى و پناهگاه است. ياد خدا، بهترين پناهگاه و آرام بخش ترين عامل، در آن لحظه‏هاى تشويش است و ياد او، دلها را آرام مى‏كند:
«الا بِذِكْرِاللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «1» طبيعى است كه توجه به ذات پروردگار و قدرت بى پايان‏او و حساب روز قيامت، انسان را آرام مى‏كند و از تصميم شتابزده و خطاى هنگام خشم، باز مى‏دارد. علاوه بر آن، موجب نزول رحمت الهى در آخرت است. خداوند به حضرت داوود وحى كرد كه هرگاه بنده من در هنگام غضب مرا ياد كند، من نيز او را در ميان بندگانم در قيامت ياد مى‏كنم و او را همراه با هلاك شدگان هلاك نمى‏كنم. «2»