رفتار با همسايه‏
ممكن است كسى چنين فكر كند كه طبق بحثهاى گذشته، انسان نبايد كارى به كار همسايه‏اش داشته باشد، چون در اين صورت، ديگر هيچ گونه اذيتى به او نكرده است. امّا اسلام، چنين رفتارى را هم ناپسند دانسته و رعايت حال ديگران را از وظايف دينى و مذهبى انسان مسلمان مى‏داند.امام كاظم عليه‏السلام فرمود:
«لَيْسَ حُسْنُ الْجِوارِ كَفُّ الْأَذى وَلكِنْ حُسْنُ الْجِوارِ صَبْرُكَ عَلَى الاذى» «1»
خوشرفتارى با همسايه، تنها به اين نيست كه او را اذيت نكنى، بلكه بايد آزار و اذيت او را نيز تحمّل كنى.
پيامبر اكرم (ص) فرمود:
«وَمَنْ مَنَعَ الْماعُونَ مِنْ جارِهِ اذَا احْتاجَ الَيْهِ مَنَعَهُ اللَّهُ فَضْلَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ وَكَّلَهُ الى نَفْسِهِ وَمَنْ وَكَّلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الى نَفْسِهِ هَلَكَ وَ لا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُ عُذْراً» «2»
كسى كه ماعون «3» را از همسايه‏اش منع كند، در صورتى كه به آن نياز دارد، خداوند روز قيامت فضل خود را از او منع مى‏كند و او را به خود واگذار مى‏كند و هر كسى را كه خداوند عز و جل به خود واگذارد، هلاك شده است و خداوند هيچ گونه عذرى از او نمى‏پذيرد.
در صورتى كه انسان با همسايگانش خوشرفتارى كند علاوه بر پاداشهاى معنوى و اخروى دريافت مى‏كند، بلكه در همين دنيا نيز نتايج ارزشمندى نصيبش مى‏گردد.امام صادق عليه‏السلام فرمود:
«حُسْنُ الْجِوار يَزيدُ فِى الرِّزْقِ» «4»
رفتارنيكو با همسايه، سبب‏زياد شدن روزى مى‏شود.
همچنين در روايت ديگرى فرمود:
«حُسْنُ الْجِوارِ زِيادَةٌ فِى الْاعْمارِ وَ عِمارَةُ الدِّيارِ» «1»
خوشرفتارى با همسايه، عمرها را زياد و سرزمينها را آباد مى‏كند.