برخورد اسلام با فرد همسايه آزار
روايات و احاديث، در مورد نكوهش همسايه آزارى فراوان است در اينجا به چند نمونه از آنها اشاره مى‏شود:
امام صادق عليه‏السلام فرمود: روزى فاطمه زهرا (س) نزد پدرش رفت و از بعضى چيزها شكايت كرد. پيامبر اكرم (ص) نوشته كوچكى به او داد و فرمود: آنچه در آن است ياد گير. يكى از جملات آن نوشته، چنين بود:
«مَنْ كانَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْاخِرِ فَلا يُؤْذى جارَهُ» «2»
كسى كه به خداو روز قيامت ايمان دارد، همسايه‏اش را آزار ندهد.
امام باقر عليه‏السلام فرمود:
«شخصى نزد پيامبر اكرم (ص) آمد و از اذيت همسايه‏اش شكايت كرد. آن حضرت فرمود:
صبر كن، براى مرتبه دوم آمد و شكايت كرد، باز هم پيامبر اكرم (ص) فرمود: صبر كن، مرتبه سوم وقتى آن شخص آمد و از آزار همسايه‏اش شكايت كرد، رسول خدا (ص) به او فرمود: روز جمعه كه مردم از خانه خارج مى‏شوند، وسائلت را از خانه خارج كن و سر راه مردم بگذار تا كسانى كه براى نماز جمعه مى‏روند آن را ببينند. اگر از تو پرسيدند، چرا چنين كردى؟ بگو به خاطر اذيت اين مرد. آن شخص همين كار را كرد. همسايه آزار وقتى اين صحنه را ديد، نزد آن فرد آمد و گفت: وسائلت را داخل خانه ببر، به خدا قسم، ديگر چنين كارى نخواهم كرد.»
امام صادق عليه‏السلام فرمود:
«مَلْعُونٌ، مَلْعُونٌ مَنْ اذى جارَهُ» «1»
از رحمت خدا به دور است، از رحمت خدا به دور است، كسى كه همسايه اش را اذيت كند.
درمقابل، كسانى كه رعايت حال همسايگان را بكنند و از اعمال و رفتارى كه موجب ناراحتى آنان مى‏شود خود دارى كنند، مورد عفو و بخشش خداوند قرار مى‏گيرند.
ابو بصير مى‏گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود:
«مَنْ كَفَّ اذاهُ عَنْ جارِهِ اقالَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَثْرَتَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ» «2»
كسى كه از آزار و اذيت ديگران خوددارى كند، خداوند عز و جل روز قيامت لغزشش را مى‏بخشد.