درس سى و هفتم: يارى مظلوم
معمولًا در روابط انسانها با هم، افرادى كه داراى امتيازى هستند و در موقعيتهاى ويژه اجتماعى قرار مىگيرند به حق خود قانع نمىشوند و به حقوق ديگران تجاوز مىكنند. دين اسلام براى برقرارى عدالت ميان انسانها برنامههاى اساسى دارد، قوانين الهى براى تعيين حدود و حقوق انسانها، توسط انبياء و از جمله خاتم انبياء (ص) نازل شده است. انبياء و اولياء خدا مأمور شدهاند، قانون خدا را در ميان مردم پياده و عدالت را بر قرار سازند. برنامههاى تربيتى و انسان سازى پيامبران در راستاى جلوگيرى از ستم و بر قرارى قسط و عدل ارائه شده است. امّا همواره و در هر جامعهاى كم و بيش افراد زور گو و ستم پيشه يافت مىشوند.
صاحبان قدرت و ثروت با داشتن اين امتيازات به حقوق افراد جامعه خود يا جوامع ديگر تجاوز مىكنند كه بايد با ارشاد و هدايت، آنان را از اين كار باز داشت و در صورتى كه دست از ستم گرى برندارند بايد با قدرت جلو آنان را گرفت.اسلام بى تفاوتى در برابر ظالمان را روا ندانسته و بر فردفرد مسلمانان واجب كرده كه با ستم گرى به نبرد بر خيزند و ستم پيشگان را سرجاى خود بنشانند و ستم ديدگان محروم را از هر رنگ و نژادى كه هستند، يارى رسانند.يكى از اهداف جهاد در اسلام، دفاع از ستمديدگان و حمايت از مردان و زنان و كودكان محروم و ناتوان است.
چنانچه قرآن مجيد مىفرمايد:
«و ما لَكُمْ لاتُقاتِلُونَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ وَالْوِلْدانِ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ اهْلُهاوا جْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّاً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصيراً» «1»
چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و كودكانى كه (به دست ستمگران) تضعيف شده اند پيكار نمىكنيد؟ همان افراد (ستمديدهاى) كه مىگويند پروردگارا! ما را از اين شهر كه اهلش ستمگرند بيرون ببر و براى ما از طرف خود سرپرستى تعيين كن و براى ما از جانب خود ياورى بفرست.
|