اصرار بر گناه‏
اميرمؤمنان على عليه‏السلام درباره اصرار برگناه مى‏فرمايد:
«الْمُعاوَدَةُ عَلَى الذَّنْبِ إِصْرارٌ» «1»
بازگشت به گناه و انجام دوباره آن، اصرار است.
اصرار برگناه صغيره موجب تبديل آن به گناه بزرگ مى‏شود. در روايتى از امام صادق عليه‏السلام نقل شده است كه فرمود:
«لا صَغيرَةَ مَعَ الْإِصْرارِ» «2»
در صورت اصرار برگناهى، ديگر كوچك نخواهد بود.
شايد علت اين امر، اين باشد كه اصرار بر صغيره حكايت از گردنكشى در برابر مولا مى‏كند وگناه گردنكش بزرگ است و حال آنكه انجام گناه صغيره براى يك بار و ترك آن پس از يك بار، نشان پشيمانى و توبه است و نشان اينكه مرتكب صغيره در برابر مولا حالت گردنكشى ندارد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله در يكى ازمسافرتها با اصحاب خود درسرزمين خشك و بى علف فرود آمدند. آن حضرت فرمود: هيزم جمع كنيد، عرض كردند: اى رسول خدا! در اين سرزمين خالى هيزمى ديده نمى‏شود. فرمود: با اين حال، هر كس هراندازه كه مى‏تواند جمع كند. اصحاب روانه صحرا شدند و با دقّت به زمين نگاه مى‏كردند واگر شاخه كوچكى مى‏ديدند بر مى‏داشتند. هر كس هر اندازه توانست جمع كرد و با خود آورد. تمام افراد هر چه جمع كرده بودند، روى هم ريختند، مقدار زيادى هيزم جمع شد. در اين هنگام، رسول اكرم (ص) فرمود:
«گناهان كوچك هم مثل همين هيزمهاى كوچك است، ابتدا به نظر نمى‏آيد و هر چيزى جوينده و تعقيب كننده‏اى دارد. همانطور كه شما به دنبال هيزم گشتيد و اين مقدار انبوه جمع آورى شد، گناهان شما هم جمع و شمارش مى‏شوند و يك روز مى‏بينيد از همان گناهان خود كه به چشم نمى‏آمد انبوه عظيمى جمع شده است.» «1»
اصرار برگناه، نتايج بدى براى انسان به همراه دارد.
اميرمؤمنان على عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«أَعْظَمُ الذُّنُوبِ عِنْدَاللَّهِ ذَنْبٌ أَصَرَّعَلَيْهِ عامِلُهُ» «2»
بزرگترين گناه نزد خداوند، گناهى است كه گناهكار آن را تكرار كند.
اصرار برگناه باعث مى‏شود عبادات انسان مورد قبول خداوند واقع نشود.
امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«لا وَاللَّهِ لا يَقْبَلُ اللَّهُ شَيْئاً مِنْ طاعَتِهِ عَلَى الْاصْرارِ عَلى شَىْ‏ءٍ مِنْ مَعاصيهِ» «3»
نه به خدا قسم! خداوند در صورت اصرار بر يكى از گناهان، هيچ طاعتى را از بنده نمى‏پذيرد.
چگونه ممكن است خداوند اطاعت كسى را بپذيرد كه اورانا فرمانى مى‏كند و در اين نافرمانى اصرار دارد؟