درس چهل و هفتم: اصرار بر گناه‏

گناه كردن يعنى خارج شدن از اطاعت خداوند «1» و ترك امورى كه به آنها امر كرده و انجام كارهايى كه از آنها نهى نموده است.
گناه، آثار نامطلوبى در زندگى انسان دارد، و چه بسا انجام يك گناه، انسان را براى هميشه به بدبختى و شقاوت مبتلا مى‏سازد.
امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«مَنْ هَمَّ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يَعْمَلْها، فَإِنَّهُ رُبَّما عَمِلَ الْعَبْدُ السَّيِّئَةَ فَيَراهُ الرَّبُّ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَقُولُ وَعِزَّتى‏ لا أَغْفِرُلَهُ أَبَداً» «2»
هر كس تصميم به انجام گناهى گرفت، آن را انجام ندهد، زيرا چه بسا بنده مرتكب گناهى مى‏شود و خداوند او را مى‏بيند و مى‏فرمايد: به عزّت خودم قسم، هرگز او را نخواهم بخشيد.