|
عقوبت ناسپاسى و پاداش سپاس
كفران نعمت از گناهان بزرگى است كه عقوبت آن بسرعت دامنگير انسان مىشود. پيامبر اكرم (ص) فرمود:
«اسْرَعُ الذُّنُوبِ عُقُوبَةً كُفْرانُ النِّعْمَةِ» «1»
عقوبت كفران نعمت از همه گناهان سريعتر به انسان مىرسد.
هرعبادت واطاعتى كه انسان براى خدا انجام دهد، جزئى از شكر و سپاس نعمتهاى او محسوب مىشود. بلكه توفيق عبادت و اطاعت، خود نعمتى است كه شكرى لازم دارد. انسان هر قدر در عبادت واطاعت كوشا باشد، نمىتواند كمترين منّتى بر خداوند داشته باشد، با اين وجود، قرآن كريم مىفرمايد:
«فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِهِ» «2»
هرانسان مؤمنى كه كار نيكى انجام دهد، بدون پاداش نمىماند ....
گويند سبب آزادى لقمان حكيم اين بود كه روزى مولاى او خربزهاى چشيد و ديد بسيار تلخ است، چنان كه نتوانست آن را بخورد آن را به لقمان بخشيد و لقمان خربزه را بدو ن ابراز ناراحتىخورد، مولا از او پرسيد: چنين خربزه تلخى را چگونه خوردى؟
گفت: اى مولاى من! من از دست تو چيزهاى شيرين بسيار خوردهام، اگر يك بار چيز تلخ بخورم چه مىشود؟! «1»
|