ب- بعد ازصلح با دشمن:
خوش بينى به دشمن بعد از صلح و آشتى، نشان خامى و خوش باورى است. مسلمانان بايد پيوسته هوشيار باشند و فريب دشمنان را نخورند چرا كه ممكن است صلح آنها، حيله جديدى براى غافلگير كردن و تسلّط بر مسلمانان باشد.على‏عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«الْحَذَرَ كُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّكَ بَعْدَ صُلْحِهِ، فَانَّ الْعَدُوَّ رُبَّما قارَبَ لِيَتَغَفَّلَ، فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَاتَّهِمْ فى‏ ذلِكَ حُسْنَ الظَّنِّ» «2»
از دشمنت پس از آشتى اوسخت برحذر باش، زيرا دشمن چه بسا خود را نزديك مى‏گرداند، تا تورا غافلگير كند. پس احتياط و محكم كارى را پيشه كن وخوش گمانى را در اين موارد متّهم شمار.
روى قاعده، خوش گمانى نسبت به فاسق هم جا ندارد. البته فاسقى كه آشكارا مرتكب فسق مى‏شود، زيرا كسى كه مخالف‏ت با خدا را با جرأت و جسارت انجام مى‏دهد، اعتماد به چنين كسى نيز، نشان خامى است.