مسئوليت‏پذيرى‏
از آنجا كه خانواده واحد بنيادى جامعه است، همه قوانين و مقررات و برنامه‏هاى اجتماعى بايد در جهت صيانت و پاسدارى از حريم خانواده بر پايه حقوق و اخلاق اسلامى باشد و به‏
همين دليل قرآن مؤمنين را مسئول كنترل نفس خود و خانواده خود مى‏داند و به آنها دستور اكيد مى‏دهد كه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً» «1»
و در حديث نيز آمده است: «كلكم راع و كلكم مسؤول عن رعيته» «2» پدر و مادر به عنوان اولين مربيان فرزندان خود و بر اساس دستور صريح قرآن و بيان ائمه هدى (ع) مسئوليت اصلى بار تربيتى فرزندان را عهده دارند. شانه خالى كردن از اين مسئوليت مهمّ از آسيب‏هاى جدى خانواده است كه امروزه با توجه به اشتغال والدين در خارج از منزل و نيز مشكلاتى كه فرزندان در زمان تحصيل متحمل مى‏شوند معمولًا پدر و مادر در برابر فرزندان خود كمتر احساس مسئوليت مى‏كنند و همه اين مسئوليت را به نوعى به گردن نهاد آموزش و پرورش و يا نهادهاى ديگر اجتماعى مى‏اندازند و اين خود بزرگ‏ترين تهديد براى خانواده‏هاى امروزى است.