تبعيض‏
از وظايف اساسى والدين مراعات تساوى به هنگام اجراى عدالت و پرهيز از تبعيض در رفتار با فرزندان است. اين رفتار عادلانه حقى است كه فرزندان بر گردن والدين خود دارند؛ چنان كه پيامبر اعظم (ص) مى‏فرمايد: «همانا حق فرزندان بر تو اين است كه بين آنها به عدالت رفتار كنى.» «1»
اين حق مرزى ميان پسر و دختر نمى‏شناسد و همه را يكسان مى‏داند و در صورتى كه والدين اين عدالت را اجرا كنند پاداش آنها بهشت و در غير اين صورت وعده عذاب الهى شامل آنها خواهد شد. تبعيض را مى‏توان ناخوشايندترين و تلخ‏ترين مسئله اجتماعى دانست؛ زيرا از نظر روانى كارى‏ترين ضربه را بر روح و روان آدمى وارد مى‏كند. البته اگر بر وجهى صحيح و دليلى موجه استوار باشد، تبعيض نيست، بلكه تفاوتى است كه عين عدالت است. تبعيض آن است كه در شرايط و ظرفيت‏هاى مساوى يكى را بر ديگرى ترجيح داده و امكانات و امتيازات ويژه‏اى براى او منظور كنيم. در مذمت بى عدالتى و تبعيض از نعمان بن بشير نقل شده است: «پدرم هديه‏اى به من داد، مادرم با اين هديه مخالفت كرد و گفت تا پيامبر (ص) به اين بخشش گواهى ندهد، آن را نمى‏پذيرم. پدرم نيز نزد پيامبر (ص) رفت و عرض كرد: من به فرزندم هديه‏اى داده‏ام و او مرا مجبور كرده است تا شما را بر اين امر گواه بگيرم. حضرت فرمودند: آيا به همه فرزندانت چنين هديه‏اى داده‏اى؟ عرض كرد: نه.
حضرت فرمود: از خدا بترسيد و بين فرزندانتان به عدالت رفتار كنيد؛ من بر ظلم و ستم گواهى نمى‏دهم.» «1»
بنابراين تبعيض از آسيب‏هاى حقوقى خانواده است كه آثار مخربى در خانواده بر جاى مى‏گذارد. ايجاد بدبينى، كينه و عقده فرزندان نسبت به والدين و به دنبال آن بروز اعمال زشتى در قالب انتقام از پدر و مادر از پيامدهاى سوء تبعيض در خانواده است. همچنين فردى كه به او محبت بيش از حد دارند، در معرض دو آسيب جدى قرار مى‏گيرد: اول، لوس و از خود راضى شدن و احساس برترى جويى، سلطه‏طلبى و طغيانگرى او و ديگر اينكه خطرها و آزارهايى كه ممكن است از جانب ديگران به دلايل مختلف به او برسد. آثار ديگرى نيز مانند ايجاد احساس حقارت، حسادت، دشمنى، بدآموزى و ... از عواقب سوء وجود تبعيض و بى‏عدالتى در خانواده است كه مى‏بايست به شدت از آن پرهيز نمود.