عدم اطاعت از شوهر
در دين مبين اسلام بنا به دلايلى اطاعت زن از مرد به عنوان يكى از حقوق اخلاقى مرد به شمار مى‏آيد و از آنجا كه مرد مسئوليت اداره و رهبرى حكيمانه خانواده را بر عهده دارد و در حفظ عزت، كرامت، سعادت خانواده و تحقق اهداف آن برنامه‏ريزى و تلاش مى‏كند و بر اساس آيه «الرجال قوامون على النساء ...» «4» حق سرپرستى دارد، نافرمانى و عدم اطاعت زن از شوهر يكى از آسيب‏هاى حقوقى خانواده است كه مى‏تواند موجب از بين رفتن گرمى روابط خانوادگى زوجين، حاكميت صفا و صميميت در خانواده گردد.
از روايات اسلامى چنين بر مى‏آيد كه هرگاه زنى بدون عذر و دليل قابل قبول از شوهر خود نافرمانى نمايد، خود را در معرض خشم و نفرين الهى قرار مى‏دهد و اين نافرمانى مورد مذمت، نكوهش و عذاب و مجازات الهى واقع شده است.
از امام باقر (ع) نقل شده است: «زنى به محضر پيامبر اسلام (ص) رسيد و عرض كرد يا رسول‏اللَّه حق زوج بر زن چيست؟ حضرت فرمود: اينكه او را اطاعت نمايد و معصيت نكند.» «1»
امام صادق (ع) نيز در اين باره مى‏فرمايد: «اگر زنى همسر خود را به خشم آورد، اعمال حسنه آن زن و همچنين نمازش در پيشگاه خداوند قبول نمى‏شود.» «2»
البته اين نكته نيز قابل ذكر است كه اطاعت از شوهر نبايد با اطاعت خداوند در تعارض باشد وگرنه اطاعت خداوند مقدم است؛ چنان كه امام على (ع) مى‏فرمايد: «دين ندارد كسى كه آنجا كه معصيت خالق مطرح است از مخلوقى پيروى كند.» «3»