عدم اطاعت از شوهر
در دين مبين اسلام بنا به دلايلى اطاعت زن از مرد به عنوان يكى از حقوق اخلاقى مرد به شمار مىآيد و از آنجا كه مرد مسئوليت اداره و رهبرى حكيمانه خانواده را بر عهده دارد و در حفظ عزت، كرامت، سعادت خانواده و تحقق اهداف آن برنامهريزى و تلاش مىكند و بر اساس آيه «الرجال قوامون على النساء ...» «4» حق سرپرستى دارد، نافرمانى و عدم اطاعت زن از شوهر يكى از آسيبهاى حقوقى خانواده است كه مىتواند موجب از بين رفتن گرمى روابط خانوادگى زوجين، حاكميت صفا و صميميت در خانواده گردد.
از روايات اسلامى چنين بر مىآيد كه هرگاه زنى بدون عذر و دليل قابل قبول از شوهر خود نافرمانى نمايد، خود را در معرض خشم و نفرين الهى قرار مىدهد و اين نافرمانى مورد مذمت، نكوهش و عذاب و مجازات الهى واقع شده است.
از امام باقر (ع) نقل شده است: «زنى به محضر پيامبر اسلام (ص) رسيد و عرض كرد يا رسولاللَّه حق زوج بر زن چيست؟ حضرت فرمود: اينكه او را اطاعت نمايد و معصيت نكند.» «1»
امام صادق (ع) نيز در اين باره مىفرمايد: «اگر زنى همسر خود را به خشم آورد، اعمال حسنه آن زن و همچنين نمازش در پيشگاه خداوند قبول نمىشود.» «2»
البته اين نكته نيز قابل ذكر است كه اطاعت از شوهر نبايد با اطاعت خداوند در تعارض باشد وگرنه اطاعت خداوند مقدم است؛ چنان كه امام على (ع) مىفرمايد: «دين ندارد كسى كه آنجا كه معصيت خالق مطرح است از مخلوقى پيروى كند.» «3»
|