كنكور
امروزه موضوع كنكور و رقابت براى رسيدن ورود به دانشگاه نه تنها به بحران روحى و روانى براى دانش‏آموزان تبديل شده و نظام آموزشى كشور را تحت الشعاع خود قرار داده است. يكى از آسيب‏هاى جدى روحى- روانى و اقتصادى خانواده‏ها محسوب مى‏گردد كه در صورت عدم توجه خانواده‏ها و عدم چاره انديشى مسئولين امر، آثار زيانبارى را در خانواده بر جاى خواهد گذاشت.
به عقيده صاحب نظران اجتماعى و روان‏شناسى، كنكور رقابتى زيانبار است كه سالهاست موجب بروز استرس، تنش، اضطراب، ناكامى و بسيارى ديگر از مشكلات روحى- روانى در بين جوانان و خانواده‏هاى آنان شده است و هر ساله با توجه به افزايش جمعيت كشور اين روند با سرعت و شتاب بيشترى روبه‏رو است، و قشر عظيمى از نسل جوان را به ورطه فرو رفتن در مشكلات روحى مى‏كشاند.
دكتر امان قرايى مقدم مى‏گويد: «طبق مطالعات انجام شده ريشه بخشى از بزهكارى‏ها، اعتياد، فرار از خانه و خودكشى به موضوع كنكور و عدم موفقيت در آن بر مى‏گردد.تلقين كاذب اين موضوع به خانواده‏ها كه قبولى دانشگاه كليد خوشبختى فرزندان آنهاست و توهم غلط در اين زمينه كه حتى از دوران ابتدايى و در تمام طول 12 سال تحصيل همراه با فرد است، موجب بحران شده، آسيب آن تمام ابعاد جامعه را در بر مى‏گيرد و منجر به پرخاشگرى، تشنج و تنش در خانواده و جامعه مى‏شود. «1»
در بررسى ديگرى كه به نقل از احمد جلالى فراهانى در 33 شهر كشور توسط برخى جامعه‏شناسان، روى 560 نفر از كسانى كه اقدام به خودكشى كرده‏اند انجام شده است نشان مى‏دهد دليل عمده اقدام به خودكشى آنها ترس از شكست در كنكور بوده است. «2» بنابراين توجه جدى خانواده‏ها درباره آسيب كنكور امرى ضرورى است.