اعتياد از نظر اسلام
در صدر اسلام و زمان ائمه معصوم (ع) از مواد مخدر به شكل امروزى جز شراب خبرى نبود و بدين جهت، آيات و روايات خاص در اين باره زياد به چشم نمىخورد؛ با اين حال رواياتى از پيامبر اسلام (ص) و برخى از معصومين (ع) نقل شده كه به نوعى به اين مسئله اشاره دارد. از جمله رسول اعظم (ص) مىفرمايد: «زمانى فرا مىرسد كه در آن عصر از چيزى به نام بنج «1» استفاده مىكنند، كه من از آنان دورم و آنان نيز از من دور هستند. «2»در اين حديث به طور خاص استفاده از بنج را پيشگويى كرده و حرمت آن را اعلام نموده است. گفتنى است كه بنج در لغت به معناى گياهى مخدر است كه در فارسى به آن بنگ مىگويند. «3» امام صادق (ع) نيز در اين باره مىفرمايد: «هر كس دختر خود را به شراب خوار بدهد قطع رحم كرده است.» «4»
بنابراين، اعتياد به عنوان يكى از آسيبهاى خانواده و جامعه هم از سوى روان شناسان، جامعه شناسان و ساير دانشمندان علوم انسانى و هم از سوى اولياى دينى مورد توجه واقع شده است و نسبت به آن هشدار لازم داده شده است كه مهمترين عامل آن خانواده است؛ يعنى زمينههاى فساد خانوادگى، ستيزه والدين، فقر مادى و گاهى نيز رفاه اقتصادى خانواده در ايجاد اعتياد اثرگذار مىباشد.
|