يأس و نا اميدى‏
يأس و نا اميدى از آسيب‏هاى جدى روانى و اخلاقى است كه در صورت ورود در خانواده خسارات و ضربات آن ممكن است قابل جبران نباشد. به دليل اهميت موضوع، ابتدا تعريف اميد و نا اميدى و پس از آن زمينه‏هاى ايجاد يأس و نااميدى و در نهايت برخى از راههاى درمان و پيشگيرى از آن را بيان مى‏كنيم.
تعريف اميد: «5»
«اميد يعنى تجسم كردن روزهاى خوب در آينده، قبول داشتن تماميت‏ خود، زيستن به طور سالم و داشتن يك زندگى با مفهوم.» (ميلر) در يك تعبير ديگر، «اميدوارى حالت خاص، شبيه پيش بينى يك حالت و موقعيت خوب و خوشحال كننده است.» «1»
نا اميدى: اگر فرد ياد بگيرد كه نمى‏تواند به طور واقعى مؤثر باشد، در تمام حالت‏هاى رفتارى خود احساس واماندگى و شك مى‏نمايد. طبق نظريه اشنايدر، نا اميدى حالت تكان دهنده‏اى است كه با احساس عدم امكان و احساس ناتوانى و بى علاقگى به زندگى آشكار مى‏شود و فرد در اثر آن به شدت غير فعال شده و نمى‏تواند موقعيت‏هاى زندگى را بسنجد و در نتيجه اين مشكلات قدرت تطبيق با تغييرات زندگى را ندارد، مشكلات زندگى و عدم سازگارى با عوامل فشارآورنده (استرس‏ها) فرد را در زندگى گرفتار مى‏نمايد. با گذشت زمان فرد از يك جريان زندگى طبيعى همواره بيشتر فاصله گرفته و در پاره‏اى موارد حتى به خودكشى كشيده مى‏شود.اسلام و نا اميدى: اسلام همواره از نوميدى و يأس به عنوان گناه بزرگ و يك امر قبيح و زشت ياد كرده و مسلمانان را نسبت به آن برحذر داشته است.تا آنجا كه نوميدى و يأس از پروردگار و رحمت الهى را از گناهان كبيره قلمداد مى‏كند.چون سبب يأس از پروردگار عالم و اعتقاد نداشتن به قدرت و كرم و رحمت بى پايان اوست و در قرآن كريم آن را از صفات كفار قرار داده و مى‏فرمايد: «نااميد از رحمت الهى نمى‏شود مگر كسى كه كافر است.» «2»
از نظر اسلام يأس از رحمت خداوند گناه بزرگى است؛ زيرا گناهى كه از كسى سر مى‏زند تا وقتى كه مأيوس نباشد، ممكن است در صدد توبه برآمده، با استغفار آمرزيده شود، ولى شخص مأيوس آمرزيده شدنى نمى‏باشد. او اميدى به مغفرت و آمرزش خدا ندارد تا توبه نمايد. از اين گذشته يأس سبب جرأت بر جميع گناهان مى‏شود؛ زيرا فرد مى‏گويد: من كه معذب خواهم بود، پس چرا خودم را از شهوت دنيا محروم نمايم؟
بنابراين، اسلام همواره توصيه مى‏كند كه اميدوار باشيد و با اميد به رحمت خدا بميريد.بيماران روانى نااميد مى‏شوند، نااميدى نيز ضعف توليد مى‏كند و ضعف نوميدى مضاعف را و اين دور انسان را به گرداب نابودى هدايت مى‏كند.