|
نقش خانواده در سلامت روانى معلول و جانباز
خانواده محل بازتاب احساسات است. رابطه معلول با پدر و مادر، همسر و بقيه اعضاى خانواده و حتى دوستانش جزء انفكاكناپذير از زندگى وى مىباشد. نقش خانواده، دوستان و اطرافيان معلول در پيشگيرى و يا كاهش تنشهاى روانى و از جمله افسردگى انكارناپذير است. طرز تلقى ديگران، به خصوص والدين، خواهران، برادران و نزديكان شخص معلول درباره نارسايىهاى جسمى او بسيار مهم است. پذيرش نقص جسمانى به گونهاى رضايت بخش از سوى خانواده و جامعه به مقدار زيادى به روابط خانوادگى و طرز تلقيات فرهنگى درباره مسائل مربوط به ساختار بدن انسان مربوط مىشود. محيط نيز از نظر فرهنگ اجتماعى داراى اهميّت ويژهاى است. نگاه ارزشى ويژه به توانايىهاى جسمى در فرهنگ محلّى بيمار عامل مؤثر در آينده اوست. تعصباتى كه فرهنگهاى خاص درباره صحّت اعضاى بدن، عدم اتكا به ديگران و جذابيت دارند، در طرز تفكر افراد جامعه و ارتباط آنان با افراد معلول مؤثر خواهد بود.
بنابراين خانواده، دوستان و اطرافيان مىتوانند با برخورد صحيح و منطقى خود فرد معلول را در پذيرش روانى معضل معلوليت و پيشگيرى از اختلالات روانى مانند افسردگى كمك كنند و براى زندگى جديد با شرايط جسمى خود آماده نمايند.
|