بزرگداشت پيران و سالخوردگان
علاوه بر آن كه در يك جامعه اسلامى، تمام آحاد مردم، هم خود محترمند و هم موظّف به رعايت احترام ديگران هستند، از ديدگاه اسلام گروهى از مردم از احترام و تعظيم ويژهاى برخوردارند، پيران و سالخوردگان از اين گروهند. روايات اهل بيت عليهم السلام، اين واقعيّت را در قالب تعبيرات لطيفى همچون اجلال، توقير و تعظيم بيان مىكند، كه همگى دليل بر اهمّيّت خاصّ موضوع بوده و بيانگر ارزش والايى است كه اسلام براى اين قشر از جامعه قائل است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«مِنْ إِجْلالِ اللَّهِ إِجْلالُ ذِى الشَّيْبَةِ الْمُسْلِمِ» «2»
تجليل و احترام مسلمان سالخورده و سپيد موى در شما تجليل از خداوند متعال است.
امام صادق عليه السلام نيز بىتفاوتى در گرامىداشت سالمندان را موجب خروج از راه و رسم خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله مىداند و مىفرمايد:
«لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُوَقِّرْ كَبيرَنا ....» «3»
آن كه بزرگسالان ما را احترام نكند، از ما نيست.
و نيز مىفرمايد:
«عَظِّمُوا كِبارَكُمْ» «1»
سالمندان خود را ارج نهيد و بزرگ شماريد.
از تعبيرات به كار رفته در احاديث بالا و مانند آنها به راحتى مىتوان دريافت كه رابطه افراد جامعه با سالخوردگان نهتنها بايد بر اساس احترام متعارف باشد، بلكه بايد از شكوه و كيفيّتى والا برخوردار باشد، به شكلى كه انسان از اين رهگذر، خود را براى تعظيم و اجلال الهى آماده كرده و مقدّمات خضوع و فروتنى خود را در پيشگاه ذات اقدس الهى به ظهور برساند.
|