بزرگداشت پيران و سال‏خوردگان‏
علاوه بر آن كه در يك جامعه اسلامى، تمام آحاد مردم، هم خود محترمند و هم موظّف به رعايت احترام ديگران هستند، از ديدگاه اسلام گروهى از مردم از احترام و تعظيم ويژه‏اى برخوردارند، پيران و سال‏خوردگان از اين گروهند. روايات اهل بيت عليهم السلام، اين واقعيّت را در قالب تعبيرات لطيفى همچون اجلال، توقير و تعظيم بيان مى‏كند، كه همگى دليل بر اهمّيّت خاصّ موضوع بوده و بيانگر ارزش والايى است كه اسلام براى اين قشر از جامعه قائل است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«مِنْ إِجْلالِ اللَّهِ إِجْلالُ ذِى الشَّيْبَةِ الْمُسْلِمِ» «2»
تجليل و احترام مسلمان سال‏خورده و سپيد موى در شما تجليل از خداوند متعال است.
امام صادق عليه السلام نيز بى‏تفاوتى در گرامى‏داشت سال‏مندان را موجب خروج از راه و رسم خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله مى‏داند و مى‏فرمايد:
«لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُوَقِّرْ كَبيرَنا ....» «3»
آن كه بزرگ‏سالان ما را احترام نكند، از ما نيست.
و نيز مى‏فرمايد:
«عَظِّمُوا كِبارَكُمْ» «1»
سال‏مندان خود را ارج نهيد و بزرگ شماريد.
از تعبيرات به كار رفته در احاديث بالا و مانند آن‏ها به راحتى مى‏توان دريافت كه رابطه افراد جامعه با سال‏خوردگان نه‏تنها بايد بر اساس احترام متعارف باشد، بلكه بايد از شكوه و كيفيّتى والا برخوردار باشد، به شكلى كه انسان از اين رهگذر، خود را براى تعظيم و اجلال الهى آماده كرده و مقدّمات خضوع و فروتنى خود را در پيشگاه ذات اقدس الهى به ظهور برساند.