آفات مزاح‏
شوخى‏كردن بدون رعايت حدود و مرزهاى يادشده، آفاتى در پى دارد كه بعضى رابه اختصار ذكر مى‏كنيم:
1- موجب آبروريزى انسان مى‏شود. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«الْمِزاحُ تَذْهَبُ بِماءِ الْوَجْهِ» «3»
شوخى آبرو را مى‏برد.

ز شوخى بپرهيز اى با خرد
كه شوخى تو را آبرو مى‏برد


2- انسان را خوار مى‏كند. حضرت على عليه السلام فرمود:
«مَنْ مَزَحَ اسْتُخِفَّ بِهِ» «1»
هر كس مزاح كند، خوار گردد.
3- آتش كينه را برمى‏افروزد و اين در جايى است كه شوخى توأم با جسارت و توهين باشد. امام على عليه السلام در اين باره فرمود:
«الْمِزاحُ تُورِثُ الضَّغائِنَ» «2»
شوخى، كينه‏ها را در پى دارد.
4- نور ايمان را از دل مى‏برد، زيرا شوخى زياد، موجب خنده زياد مى‏شود و خنده زياد دل را مى‏ميراند و انسان را از ياد خدا و آخرت غافل مى‏كند. امام كاظم عليه السلام فرمود:
«ايَّاكَ وَ الْمِزاحَ فَانَّهُ يَذْهَبُ بِنُورِ ايمانِكَ» «3»
از شوخى بپرهيز كه نور ايمان را از دلت مى‏برد.
5- شخصيّت انسان را خدشه‏دار مى‏كند. امام على عليه السلام فرمود:
«افَةُ الْهَيْبَةِ الْمِزاحُ» «4»
شوخى، آفت هيبت است.