آفات مزاح
شوخىكردن بدون رعايت حدود و مرزهاى يادشده، آفاتى در پى دارد كه بعضى رابه اختصار ذكر مىكنيم:
1- موجب آبروريزى انسان مىشود. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«الْمِزاحُ تَذْهَبُ بِماءِ الْوَجْهِ» «3»
شوخى آبرو را مىبرد.
ز شوخى بپرهيز اى با خرد
كه شوخى تو را آبرو مىبرد
2- انسان را خوار مىكند. حضرت على عليه السلام فرمود:
«مَنْ مَزَحَ اسْتُخِفَّ بِهِ» «1»
هر كس مزاح كند، خوار گردد.
3- آتش كينه را برمىافروزد و اين در جايى است كه شوخى توأم با جسارت و توهين باشد. امام على عليه السلام در اين باره فرمود:
«الْمِزاحُ تُورِثُ الضَّغائِنَ» «2»
شوخى، كينهها را در پى دارد.
4- نور ايمان را از دل مىبرد، زيرا شوخى زياد، موجب خنده زياد مىشود و خنده زياد دل را مىميراند و انسان را از ياد خدا و آخرت غافل مىكند. امام كاظم عليه السلام فرمود:
«ايَّاكَ وَ الْمِزاحَ فَانَّهُ يَذْهَبُ بِنُورِ ايمانِكَ» «3»
از شوخى بپرهيز كه نور ايمان را از دلت مىبرد.
5- شخصيّت انسان را خدشهدار مىكند. امام على عليه السلام فرمود:
«افَةُ الْهَيْبَةِ الْمِزاحُ» «4»
شوخى، آفت هيبت است.
|