|
خطوط كلّى در روابط اجتماعى
با چه كسانى ارتباط داشته باشيم؟ از معاشرت و همنشينى با چه افرادى دورى جوييم؟ در نشست و برخاستها، چه نكات اصلى و اساسى را مراعات كنيم تا بتوانيم به وظيفه خود چنان كه بايد عمل نموده و از خطرها و خسارتهاى احتمالى ايمن باشيم؟
نخستين گروهى كه اسلام، حُسن روابط با آنها را توصيه كرده، اعضاى خانواده،- پدر و مادر و ساير بستگان حسبى و نسبى- است.در مرحله بعد، كلّيّه كسانى كه به طريقى مىتوانند انسان را در مسير تكاملىاش يارى رسانند و تأثير مثبت و سازندهاى در ابعاد مختلف تربيتى و معنوى او داشته باشند، شايسته معاشرت و همنشينى هستند. از اين رو، در روايات اسلامى معاشرت با افراد مؤمن، عالم، عاقل، نيكوكار و ... سفارش شده و آدابى درباره چگونگى همنشينى با آنها آموخته شده است.
اين آداب را مىتوان در دو مرحله انديشه و عمل خلاصه كرد:
|