اهمّيّت امر به معروف و نهى از منكر
در اهمّيّت امر به معروف و نهى از منكر، همين بس، كه حفظ دين در همه ابعادش به‏اجراى آن بستگى دارد. جوامع انسانى در پرتو عمل به اين دو فريضه، از پرتگاه سقوط، نجات يافته و به اوج كمال، پَر مى‏گشايند. اين دو به منزله ضمانت اجرا و پشتوانه عملى ساير وظايف فردى و اجتماعى در ابعاد مختلف سياسى، اقتصادى، فرهنگى و ... است.
قرآن كريم از امر به معروف و نهى از منكر به عنوان دو وظيفه مهمّ امّت اسلامى ياد مى‏كند و مى‏فرمايد:
«وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلىَ الْخَيْرِ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «1»
بايد گروهى از ميان شما به نيكى دعوت كنند و امر به معروف و نهى از منكر نمايند و اينان همان رستگارانند.
در آيه‏اى ديگر، انجام امر به معروف و نهى از منكر را از مهم‏ترين اهداف و آرمان‏هاى مجاهدان راه خدا و يارى‏كنندگان دين او دانسته، مى‏فرمايد:
«أَلَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِى الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلوةَ وَ أتَوُا الزَّكوةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْروُفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ ...» «2»
همان كسانى كه هرگاه در زمين به آن‏ها قدرت بخشيديم، نماز را برپامى‏دارند، زكات مى‏پردازند، امر به معروف و نهى‏از منكر مى‏كنند ....
در متون اسلامى هيچ يك از عبادات و اعمال شايسته، به‏جز امر به‏ معروف و نهى از منكر، به عنوان عامل برپايى دين و ضامن بقا و استمرار شريعت معرّفى نشده است. امير مؤمنان على عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد:
«قِوامُ الشَّريعَةِ الْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ» «1»
- تضمين‏كننده- برپايى شريعت و نظام دين، امر به معروف و نهى از منكر است.
و نيز آن حضرت، در مقايسه‏اى شگفت‏انگيز، بين امر به معروف و نهى از منكر و ساير اعمال شايسته- حتّى‏ جهاد در راه خدا- مى‏فرمايد:
«وَ ما أَعْمالُ الْبِرِّ كُلُّها وَالْجِهادُ فى سَبيلِ اللَّهِ عِنْدَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىِ عَنِ الْمُنْكَرِ، الَّا كَنَفْثَةٍ فى بَحْرٍ لُجِّىٍّ» «2»
تمامى اعمال ارزشمند، حتّى‏ جهاد در راه خدا، در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر، چيزى افزون بر قطره در برابر دريايى عميق و موّاج نيست.