اهمّيّت امر به معروف و نهى از منكر
در اهمّيّت امر به معروف و نهى از منكر، همين بس، كه حفظ دين در همه ابعادش بهاجراى آن بستگى دارد. جوامع انسانى در پرتو عمل به اين دو فريضه، از پرتگاه سقوط، نجات يافته و به اوج كمال، پَر مىگشايند. اين دو به منزله ضمانت اجرا و پشتوانه عملى ساير وظايف فردى و اجتماعى در ابعاد مختلف سياسى، اقتصادى، فرهنگى و ... است.
قرآن كريم از امر به معروف و نهى از منكر به عنوان دو وظيفه مهمّ امّت اسلامى ياد مىكند و مىفرمايد:
«وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلىَ الْخَيْرِ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «1»
بايد گروهى از ميان شما به نيكى دعوت كنند و امر به معروف و نهى از منكر نمايند و اينان همان رستگارانند.
در آيهاى ديگر، انجام امر به معروف و نهى از منكر را از مهمترين اهداف و آرمانهاى مجاهدان راه خدا و يارىكنندگان دين او دانسته، مىفرمايد:
«أَلَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِى الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلوةَ وَ أتَوُا الزَّكوةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْروُفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ ...» «2»
همان كسانى كه هرگاه در زمين به آنها قدرت بخشيديم، نماز را برپامىدارند، زكات مىپردازند، امر به معروف و نهىاز منكر مىكنند ....
در متون اسلامى هيچ يك از عبادات و اعمال شايسته، بهجز امر به معروف و نهى از منكر، به عنوان عامل برپايى دين و ضامن بقا و استمرار شريعت معرّفى نشده است. امير مؤمنان على عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«قِوامُ الشَّريعَةِ الْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ» «1»
- تضمينكننده- برپايى شريعت و نظام دين، امر به معروف و نهى از منكر است.
و نيز آن حضرت، در مقايسهاى شگفتانگيز، بين امر به معروف و نهى از منكر و ساير اعمال شايسته- حتّى جهاد در راه خدا- مىفرمايد:
«وَ ما أَعْمالُ الْبِرِّ كُلُّها وَالْجِهادُ فى سَبيلِ اللَّهِ عِنْدَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىِ عَنِ الْمُنْكَرِ، الَّا كَنَفْثَةٍ فى بَحْرٍ لُجِّىٍّ» «2»
تمامى اعمال ارزشمند، حتّى جهاد در راه خدا، در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر، چيزى افزون بر قطره در برابر دريايى عميق و موّاج نيست.
|